W okresie przed zastosowaniem powszechnych szczepień przeciwko odrze, tj. przed 1975 rokiem, przechorowanie odry w populacji było zjawiskiem powszechnym. Zatem osoby po 50 roku życia z dużym prawdopodobieństwem przechorowały odrę. Przechorowanie odry daje trwałą odporność na całe życie.
Jeśli nie wiesz lub nie pamiętasz, czy chorowałeś lub byłeś szczepiony, to powinieneś:
• zgłosić się do swojego lekarza,
• zapytać lekarza o zasadność badania poziomu przeciwciał przeciwko odrze,
• ewentualnie poddać się szczepieniu ochronnemu, po konsultacji z lekarzem. Osoby dorosłe zaszczepione jedną dawką szczepionki, w celu pełnego uodpornienia powinny przyjąć drugą, przypominającą dawkę szczepionki.
Koszt szczepienia osoby powyżej 19 roku życia leży po stronie tej osoby.
Szczepienia przeciwko odrze przeprowadza się szczepionką skojarzoną przeciwko odrze, śwince i różyczce. Wszystkie zarejestrowane w Polsce szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce dopuszczone są do stosowania także u osób dorosłych. Schemat podania szczepionki wskazuje Charakterystyka Produktu Leczniczego (CHPL), zgodnie z którą zaleca się podanie 1 dawki szczepionki, jako szczepienia podstawowego. Zaleca się podanie drugiej dawki szczepionki, najlepiej w ciągu 3 miesięcy od podania pierwszej dawki (nie wcześniej, niż 4 tygodnie od podania 1 dawki). Nie zaleca się podawania szczepionki w okresie ciąży, a przez 1 miesiąc po szczepieniu nie należy zachodzić w ciążę.
Czytaj też:
Szczepionkowy zawrót głowy, czyli projekt goni projekt
Odra w Polsce przestaje być „zapomnianą” chorobą
Rząd chce szczepić cudzoziemców, nawet tych przejazdem
Jeśli wzrośnie liczba chorych na odrę, będą zgony