W uchwale z 22 listopada 2017 r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania Rada Miasta Krakowa posłużyła się m.in. definicją mikroprzedsiębiorcy oraz osoby rozliczającej PIT. Ta pierwsza była osobą fizyczną, prawną lub spółką osobową, która w poprzednim roku podatkowym uzyskała przychody z działalności gospodarczej w wysokości do 150 tys. euro i zatrudniała średniorocznie mniej niż dziesięć osób. Mikroprzedsiębiorca, mający swoją siedzibę w strefie płatnego parkowania (SPP), mógł skorzystać z preferencyjnego abonamentu za postój pojazdu w SPP.
Czytaj też:
Drugą uprzywilejowaną grupą byli mieszkańcy strefy. Postawiono jednak warunek. Musieli nie tylko tu mieszkać lecz także rozliczać się z PIT wyłącznie w Krakowie. Należy udokumentować ten fakt, przedkładając do wglądu w biurze SPP oryginał pierwszej strony PIT za poprzedni rok, poświadczonej przez właściwy urząd skarbowy w Krakowie.
Ponadto trzeba było nie tylko mieszkać w strefie albo mieć tu swoją siedzibę jako mikroprzedsiębiorca i rozliczać swój PIT w Krakowie, ale jeszcze być posiadaczem pojazdu na podstawie określonego tytułu prawnego. A więc własności, współwłasności, leasingu, umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie w przypadku kredytu na zakup samochodu) – ale już nie na mocy umowy cywilnoprawnej, takiej jak np. umowa użyczenia czy umowa najmu.
Gdy na uchwałę wpłynęły cztery odrębne skargi: od osób fizycznych, od spółki i od rzecznika praw obywatelskich, prezydent Krakowa przesłał do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie obszerną odpowiedź na skargi. Patronowało jej stwierdzenie, że gmina może dowolnie kształtować krąg osób uprawnionych do zakupu określonych abonamentów. Ustawa o drogach publicznych nie formułuje tu żadnych kryteriów, pozostawiając sprawę lokalnym władzom.
Warunkiem uzyskania abonamentu mikroprzedsiębiorcy za postój w SPP jest złożenie oświadczenia o wysokości osiągniętego dochodu. Ale jeżeli mikroprzedsiębiorca chce skorzystać z preferencyjnych opłat abonamentowych, powinien złożyć oświadczenie, w którym pod rygorem odpowiedzialności karnej wskazuje, że spełnia wymagania przewidziane w uchwale. Natomiast możliwość rozliczania się z podatków w innym mieście przez osobę zameldowaną w Krakowie skłoniła radę miasta do promowania osób rozliczających się z podatku w Krakowie.
WSA stwierdził nieważność kilku szczegółowych podpunktów z załączników do uchwały. Znalazł się wśród nich głównie przepis zaskarżony przez RPO i uzależniający preferencyjną stawkę opłat od określonego tytułu prawnego do samochodu. Skarga została uwzględniona, gdyż w ocenie sądu jest to nieuzasadnione zróżnicowanie. Natomiast sama uchwała, z wyłączeniem uchylonych podpunktów, nadal obowiązuje.
WSA ocenił także sprawę przez pryzmat generalnych założeń, jakie powinny przyświecać ustanawianiu stref płatnego parkowania. To, że ustawodawca nie wprowadził kryteriów, jakimi powinna się kierować rada gminy, nie oznacza, że jest to swoboda nieograniczona. Skoro w uchwale ustalono obowiązek uiszczania opłat w strefie płatnego parkowania, ich formy i wysokość, to naturalnym jest ustalenie, czy podmiot ubiegający się o wydanie określonego rodzaju abonamentu spełnia warunki do jego otrzymania. Wyrok jest nieprawomocny.
Sygnatura akt: III SA/Kr 404/18
