- Strona przedstawiła organowi taką wykładnię przepisów, która była sprzeczna z ich brzmieniem. Organ nie uwzględnił tego stanowiska i załatwił sprawę w inny sposób. Czy uzasadnia to zarzut nierozstrzygnięcia wątpliwości na korzyść strony?
Nie.
Zgodnie z dodanym od 1 czerwca 2017 r. art. 7a kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.), jeżeli przedmiotem postępowania jest nałożenie na stronę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie jej uprawnienia, a w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, to te wątpliwości powinny być rozstrzygane na korzyść strony. Organ nie ma takiego obowiązku, gdy sprzeciwiają się temu sporne interesy stron albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ.
Wskazanej wyżej regulacji nie stosuje się również m.in., jeżeli wymaga tego ważny interes publiczny. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 18 stycznia 2018 r. (sygn. II SA/Rz 1197/17, LEX nr 2449587) podkreślono, że funkcją art. 7a k.p.a. jest zwiększenie ochrony praw strony poprzez ograniczenie negatywnych skutków nieprecyzyjnego formułowania przepisów. Zwraca się jednak uwagę, że o istnieniu wątpliwości co do treści normy prawnej można mówić dopiero wtedy, gdy po zastosowaniu różnych metod wykładni, z uwzględnieniem pierwszeństwa wykładni językowej, treść danej normy nadal budzi wątpliwości (wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 25 stycznia 2018 r., sygn. I SA/Go 441/17, LEX nr 2444242).
Uzasadniając potrzebę dodania art. 7a k.p.a. podkreślono, że choć organ powinien rozważyć wynik wykładni postulowany przez stronę, to nie ma obowiązku jego automatycznego uwzględnienia. Jeżeli wskazywany przez stronę sposób interpretacji przepisów jest sprzeczny z ich wyraźnym brzmieniem, jednoznacznie narusza zasady logiki czy metodologię wykładni, to zasada z art. 7a k.p.a. nie ma zastosowania. Realizacja zasady przyjaznej interpretacji przepisów z art. 7a k.p.a. nie może naruszać zasad praworządności i prawdy obiektywnej zawartych w art. 7 k.p.a.
Również w odniesieniu do zasady rozstrzygania wątpliwości co do stanu faktycznego na korzyść strony (por. dodany od 1 czerwca 2017 r. art. 81a k.p.a.) należy pamiętać, że chodzi tu tylko o takie wątpliwości, których nie udało się usunąć po przeprowadzeniu wnikliwego i wszechstronnego postępowania wyjaśniającego. Zgodnie z wyrokiem WSA we Wrocławiu z 20 grudnia 2017 r. (sygn. III SA/Wr 714/17, LEX nr 2435548) przez rozstrzyganie wątpliwości na korzyść strony w rozumieniu art. 81a § 1 k.p.a. należy rozumieć wybór takiego sposobu oceny zebranego materiału dowodowego, przy którym prawa strony są najpełniej chronione. Wymóg rozstrzygania wątpliwości faktycznych na korzyść strony nie ma zastosowania m.in. jeżeli: w sprawie uczestniczą strony o spornych interesach lub wynik postępowania ma bezpośredni wpływ na interesy osób trzecich, przepisy odrębne wymagają od strony wykazania określonych faktów bądź wymaga tego ważny interes publiczny.
—Anna Puszkarska, radca prawny
podstawa prawna: art. 7-7a, art. 81a ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. DzU z 2017 r. poz. 1257 ze zm.)
