Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 czerwca 2017 r. (sygn. II OSK 2629/15, LEX nr 2352604), wystąpienie przez stronę o doręczenie w formie elektronicznej ma miejsce w razie złożenia przez nią odrębnego żądania, przy czym może to nastąpić w podaniu wszczynającym postępowanie bądź na każdym innym etapie toczącego się postępowania. Organ prowadzący postępowanie jest związany oświadczeniem strony od momentu jego otrzymania. Doręczenie dokonywane w formie elektronicznej zastępuje doręczenie „tradycyjne", w związku z czym niedopuszczalne jest doręczanie dokumentu zarówno w postaci papierowej, jak i elektronicznej. W wyroku NSA z 15 marca 2017 r. (sygn. II GSK 1833/15, LEX nr 2277747) zwrócono jednak uwagę, że art. 391 § 1 k.p.a. nie wyłącza zasady pisemności postępowania administracyjnego, co oznacza, że jeśli doręczenie decyzji nastąpiło do rąk adresata w formie papierowej, to nie można skutecznie twierdzić, że nie doszło do doręczenia decyzji w jeden ze sposobów przewidzianych w k.p.a., a tym samym, że decyzja nie weszła do obrotu prawnego, gdyż strona miała możliwość zapoznania się z jej treścią. Przy ocenie skuteczności doręczenia decyzji uwzględnia się okoliczność, czy doręczenie decyzji organu I instancji w formie papierowej spowodowało negatywne skutki prawne dla strony (por. wyrok NSA z 14 lipca 2015 r., sygn. II OSK 3013/13, LEX nr 1796270). W przypadku opisanym w pytaniu, mimo doręczenia decyzji na piśmie, strona wniosła odwołanie w terminie, a zatem doręczenie decyzji w tej formie nie ograniczyło możliwości podjęcia działań przez stronę. Jak stwierdzono m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 21 lutego 2018 r. (sygn. I SA/Bk 1835/17, LEX nr 2460007), doręczenie decyzji do rąk adresata w formie papierowej, mimo wniosku o doręczanie korespondencji za pomocą środków komunikacji elektronicznej, które nie prowadzi do ograniczenia praw strony w zakresie ochrony jej interesów, nie stanowi naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
podstawa prawna: art. 39–391 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 1257 ze zm.)
