Podczas wtorkowego spotkania z dziennikarzami prezes spółki CPK, Mikołaj Wild nie ukrywał, że w grę wchodzi także współpraca po tym trzyletnim okresie. — Chodzi o wzięcie odpowiedzialności za projekt na poziomie inwestycyjnym przez samego doradcę strategicznego lub związane z nim firmy. Do 2023 roku decyzja zostanie podjęta. Wtedy mają zakończyć się prace przygotowawcze wbiciem pierwszej łopaty i rozpocznie się etap prac wykonawczych — mówił Mikołaj Wild.
Spółka Centralny Port Komunikacyjny ogłosiła dialog konkurencyjny na doradcę strategicznego w połowie marca 2020. Ostatecznie na liście potencjalnych doradców zostały dwa lotniska Incheon w Seulu i Narita w Tokio, a misja przetargowa wskazała na Incheon, kierując się m.in. doświadczeniem zespołu i metodologią realizacji zamówienia oraz ceną.
– Incheon to lotnisko o międzynarodowej renomie, a jednocześnie uznany partner na globalnym rynku lotniczym. Współpraca z tym portem daje nam dostęp do unikalnej wiedzy i specjalistycznego know-how, które będą nam potrzebne podczas realizacji megaprojektu CPK – mówi wiceminister Marcin Horała, pełnomocnik rządu ds. CPK. Zdaniem Janusza Kowalskiego, wiceministra aktywów państwowych koreańskie doradztwo w CPK może być wstępem do rozmów o współpracy gospodarczej w tym krajem i to nie tylko w lotnictwie.
Mikołaj Wild nie ukrywa, że pojedynek między Naritą i Incheon był zażarty. — Obie firmy przedstawiły zespół znakomitych ekspertów. Ostatecznie zwyciężył Incheon z Korei Południowej, uzyskując nieco wyższą punktację w każdej z kategorii – mówi Mikołaj Wild.
Zamiarem twórców projektu CPK jest zbudowanie głównego centrum przesiadkowego dla regionu Europy Środkowo-Wschodniej. Tak, jak Incheon stał się najważniejszym lotniskiem przesiadkowym w swoim regionie.
Tak jak jest to planowane w przypadku Lotniska Solidarność, Incheon jest (nadal) budowane etapami. W fazie pierwszej port miał przepustowość 30 mln pasażerów i można tam było przeładować 1,7 mln ton towarów rocznie. Powstał wówczas terminal pasażerski i dwie równoległe drogi startowe (po 3750 m długości).
W 2002 r. rozpoczęto realizację drugiej fazy: budowę trzeciej drogi startowej (4000 m). Po jej otwarciu w 2008 r. port zwiększył swoją przepustowość do 44 mln pasażerów i prawie 4,5 mln ton ładunków rocznie. W drugiej fazie rozpoczęto również budowę Terminalu 2, która zaczęła się w 2009 r. i trwała do stycznia 2018 r. Trzy lata temu, w 2017 r. rozpoczęło realizację etapu czwartego, na którą składa się budowa czwartej drogi startowej i rozbudowa Terminalu 2. Po zakończeniu tego etapu (planowo w 2024 r.) lotnisko będzie miało zdolność obsłużenia 100 mln pasażerów i 7 mln ton cargo rocznie.
Projekt CPK również zakłada etapową rozbudowę lotniska. W pierwszym etapie, a więc w momencie planowanego otwarcia w 2027/2028 r. port będzie posiadał dwie drogi startowe i możliwość obsłużenia 45 mln pasażerów. W etapie docelowym przepustowość zostanie zwiększona do co najmniej 70 mln pasażerów, a wybudowane mogą zostać kolejne dwie drogi startowe – łącznie ma ich być cztery.
Stacja kolejowa znajduje się obok głównego budynku terminalu i umożliwia szybkie połączenie z centrum Seulu. Pasażerowie mają do wyboru szybkie pociągi zatrzymujące się tylko w Inchon i w Seulu. Przejazd trwa 43 minuty. W przypadku CPK również zaplanowano zintegrowaną z portem lotniczym stacje kolejową. Planowany czas podróży do centrum Warszawy to 15 minut. Ale polskie lotnisko centralne ma posiadać jeszcze jedną zaletę, bo w pobliżu zaplanowano centralny węzeł kolejowy umożliwiający szybki dojazd z największych miast.
Poza Incheon International Airport Korea Południowa posiada 14 lotnisk regionalnych. Wszystkie zarządzanie przez Korea Airports Corporation. Incheon International Airport zarządzany jest przez Incheon International Airport Corporation – spółkę powołaną w 1991 r. w celu budowy lotniska. W Polsce, poza Lotniskiem Chopina, jest obecnie 14 portów regionalnych.
