Jak Fellini był w Teatrze STU, czyli legendarny zespół i jego szef

– Rodzina przede wszystkim – charakteryzuje krótko Teatr STU Krzysztof Jasiński.

Szefował mu 50 lat, od czasu gdy w 1966 roku wraz z grupą studentów wyszedł ze swoją teatralną działalnością poza mury PWST i tak powstał Teatr STU rozpoczynający działalność od awangardowych przedstawień.

– Szkoła nie wystarczała – wspomina Jasiński.

W swojej długiej historii Teatr STU przeszedł wiele zmian mierząc się z naszą rzeczywistością kulturalną, gospodarczą, polityczną i społeczną, tworząc jednocześnie krąg ludzi związanych ze sobą wspólnymi, nieomal rodzinnymi więzami. W STU skupiali się absolwenci krakowskich uczelni, artyści.

Tadeusz Nyczek mówi, że dla niego Teatr Stu był doświadczeniem pokoleniowym i to jedyne kombatanctwo, którego się nie wstydzi.

– Miejsce, w którym mogłam się spotkać z przepiękną literaturą – mówi Beata Rybotycka związana z Teatrem STU od 30 lat.

– Synteza emocji, wyobraźni i rozumu – uzupełnia Urszula Grabowska.

– Przestrzeń wolności artystycznej i duchowej – dodaje Olaf Lubaszenko.

Grali na całym świecie, także w Brazylii czy w Meksyku w salach mieszczących ponad tysiąc widzów. I nie były puste, mimo że tournée trwały po dwa – trzy miesiące.

Krzysztof Jasiński opowiada, jak w czasie jednego z przedstawień dowiedział się, że na widowni siedzi Federico Fellini i jak ta wiadomość przyprawiła go o drżenie nóg, bo uważał słynnego reżysera za swojego mistrza.

Widzowie usłyszą wiele opowieści i anegdot związanych z historią Teatru STU (m.in. wśród gości także Jacek Cygan, Zbigniew Wodecki), a także obejrzą fragmenty archiwalnych programów.