Plus Minus: Po dłuższej przerwie wróciła pani do aktywności. W zeszłym roku dostaliśmy dwie płyty z muzyką teatralną i tangami. Co sprawiło, że poszła pani za ciosem?
Anna Maria Jopek: Dziwnie postrzegam czas. Nie liniowo. Nie zauważyłam tego, że nie nagrywałam tak długo. Byłam skupiona na badaniu nowych kierunków gry – teatr, happening, otwarta improwizacja, i dużo, dużo jeździłam po świecie. Naturalnie zebrały się wątki i spotkania warte rejestracji. Każdy inny i absorbujący. Faktycznie mam teraz taką małą kumulację nagraniową.
Jak doszło do spotkania w studiu z Branfordem Marsalisem?
Od czasu płyty „ID" marzyłam o projekcie z Branfordem. Wtedy Branford zagrał tylko dwie solówki. Płyta „ID" była czystym szaleństwem. Realizowana w najwspanialszych studiach świata od Real World Petera Gabriela po Abbey Road w Londynie, w gwiazdorskiej obsadzie międzynarodowych mistrzów improwizacji – m.in. Bona, McBride, Możdżer, Castroneves. Musiała być produkowa...
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
