W średniowieczu Vivalla była wioską składającą się z trzech gospodarstw. Pola uprawne należały do klasztoru w Örebro. Życie toczyło się wokół Boga i kościoła. W XVI wieku przyszła reformacja i król Gustaw Waza skonfiskował ziemię, należała teraz do Korony. Jednak religia wciąż była ważna.
W 1605 roku urodził się tu poeta i poszukiwacz przygód Lars Wivallius. Był synem chłopa i z początku nazywał się Lars Svensson, Lars syn Svena. Nowe nazwisko zaczerpnął od nazwy wsi.
Jego brat uczył się na pastora i został nadwornym kaznodzieją, ale Lars był bardziej awanturniczy. Wyjechał za granicę. Żył w straszliwej biedzie, ale umiał bluffować, udawał szlachcica. W Norymberdze siedział w więzieniu za kradzież, w Finlandii zamknięto go za oszustwo.
Kiedy go wypuszczono, stworzył swoje najwspanialsze dzieło, które zapisało się w historii literatury szwedzkiej: „Pieśń narzekającą na suchą i zimną wiosnę". Ten długi poemat jest swego rodzaju modl...
Dostęp do najważniejszych treści z sekcji: Wydarzenia, Ekonomia, Prawo, Plus Minus; w tym ekskluzywnych tekstów publikowanych wyłącznie na rp.pl.
Dostęp do treści rp.pl - pakiet podstawowy nie zawiera wydania elektronicznego „Rzeczpospolitej”, archiwum tekstów, treści pochodzących z tygodników prawnych, aplikacji mobilnej i dodatków dla prenumeratorów.
