Jan Maciejewski: Wielkie ucieczki – od Eneasza do św. Benedykta.

Fakt, jedziemy tym pociągiem już dość długo. Ale w którymś momencie trzeba będzie w końcu wysiąść. Ściągnąć bagaż z półki, ciepło się ubrać, zsunąć z nasypu kolejowego i dalej ruszyć już o własnych siłach. Początek zawsze wygląda tak samo, jest niezauważalny.

Publikacja: 15.01.2021 18:00

Jan Maciejewski: Wielkie ucieczki – od Eneasza do św. Benedykta.

Foto: Fotorzepa/ Robert Gardziński

Kogo obchodził Eneasz tej nocy, kiedy Grecy zarzynali Troję? Pozwolono mu się wymknąć tylko dlatego, że nie był nikim ważnym. Sam nie miał też pewnie w tamtej chwili żadnego planu, chciał się tylko ratować. Nie miał przy sobie zbyt wielu rzeczy, ale była wśród nich jedna, której choćby chciał, nie mógł zapomnieć. Nie dało się przecież zapomnieć Troi. I kiedy już po wszystkich przygodach i walkach przyszło do zakładania nowego miasta, Eneasz rozumiał, że nie można wskrzeszać ruin. Choćby nie wiadomo jak bardzo jego podróż przypominała przygody bohaterskiego Greka, on nie był Odyseuszem. Nie wracał jako zwycięzca do Itaki, był uciekinierem ze zniszczonej Troi. Dlatego nie miał wyboru, musiał uciekać konsekwentnie, do przodu. I na cieniach Troi zbudował Rzym. Odbudowa Troi byłaby czymś niewiele więcej niż przekomarzanie się z tymi, którzy ją zniszczyli. Eneasz nie robił Grekom na złość, wolał ich pochłonąć.

Teraz 4 zł za tydzień dostępu do rp.pl!

Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach subskrypcji rp.pl

Na bieżąco o tym, co ważne w kraju i na świecie. Rzetelne informacje, różne perspektywy, komentarze i opinie. Artykuły z Rzeczpospolitej i wydania magazynowego Plus Minus.

Plus Minus
Irena Lasota: Byle tak dalej
Plus Minus
Łobuzerski feminizm
Plus Minus
Jaka była Polska przed wejściem do Unii?
Plus Minus
Latos: Mogliśmy rządzić dłużej niż dwie kadencje? Najwyraźniej coś zepsuliśmy
Plus Minus
Żadnych czułych gestów