Właściciel domu letniskowego w Mierzynie w zachodniopomorskiej gminie Dobra złożył do starosty polickiego wniosek o pozwolenie na odbudowę dachu zniszczonego w pożarze oraz na przebudowę, prowadzącą do zmiany sposobu użytkowania jednego z pomieszczeń. Chciał w nim urządzić magazyn broni.
Wnioskodawca wyjaśnił, że jego zamiary są związane z działalnością gospodarczą. W odbudowanym budynku letniskowym miałyby bowiem odbywać się szkolenia teoretyczne w zakresie posługiwania się bronią. Szkolenie praktyczne będzie na terenie strzelnicy znajdującej się gdzie indziej. Magazyn broni zostanie odpowiednio zabezpieczony przed osobami postronnymi, a przechowywanie amunicji kulowej oraz prochu strzelniczego o łącznym ładunku do 1000 kg netto jest ilością niegrożącą wybuchem.
Starosta odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego oraz wydania pozwolenia na budowę. Miejscowy plan zagospodarowania przewiduje na tym terenie zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą, z usługami nieuciążliwymi, pełniącymi funkcję uzupełniającą. Nie mieści się w tym przebudowa jednego z pomieszczeń na magazyn broni.
Trudno zgodzić się z twierdzeniem, że magazyn broni miałby stanowić funkcję uzupełniającą w stosunku do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Również dom letniskowy jako budynek rekreacji indywidualnej nie jest przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, a tym bardziej do przechowywania i magazynowania związanych z nią materiałów. Jeżeli projekt budowlany jest niezgodny z miejscowym planem, nie można uwzględnić wniosku o pozwolenie na budowę.
Gdy wojewoda utrzymał w mocy decyzję starosty, wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. W jego przekonaniu planowana działalność nie jest działalnością uciążliwą. Dowodził, że szkolenie teoretyczne nie jest używaniem broni, czyli strzelaniem. Takie użycie broni może nastąpić jedynie na strzelnicy.
Jego zdaniem błędna jest też wykładnia zapisów miejscowego planu i ustalenie, że magazyn broni nie mieści się w definicji „usług nieuciążliwych". Według skarżącego będzie nieuciążliwy dla okolicznych mieszkańców. Nie będzie generował zapachów, dźwięku ani fal magnetycznych. Natomiast ocena, czy pomieszczenie może być wykorzystywane do przechowywania broni, jaką broń można tam przechowywać, i jakie spełniać wymogi, należy do kompetencji Policji – wskazywał przedsiębiorca.
WSA uznał skargę za uzasadnioną i uchylił zarówno decyzję wojewody, jak i decyzję starosty. Stwierdził, że organy orzekające w sprawie niewłaściwie oceniły stan faktyczny. Skarżący zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie szkolenia z obsługi broni, a w magazynie, chce przechowywać broń na cele szkoleniowe.
W ocenie sądu usługi, które chce świadczyć w tym miejscu, są usługami szkoleniowymi, których nie można zaliczyć do uciążliwych. W budynku miałyby bowiem odbywać się zajęcia teoretyczne, a szkolenia praktyczne, z użyciem broni, byłyby w strzelnicy, poza terenem nieruchomości. Działalność szkoleniowa w zakresie obsługi broni wymaga miejsca, w których broń, używana do tego szkolenia, będzie odpowiednio składowana i właściwie zabezpieczona. Do tego właśnie celu miałoby służyć pomieszczenie magazynowe.
Należało zatem ocenić przedmiot działalności, jaką skarżący zamierza prowadzić w kontekście jej uciążliwości lub jej braku – wskazał sąd. W tym wymogi, jakie w świetle przepisów o broni i amunicji powinien spełniać planowany magazyn jako pomieszczenie towarzyszące działalności szkoleniowej, również w kontekście oddziaływania na sąsiednie nieruchomości. Takich ustaleń nie poczyniono.
Zdaniem WSA powinny to zrobić organy architektoniczno-budowlane, rozstrzygające kwestię zmiany sposobu użytkowania budynku.
Na razie, jeśli wyrok się uprawomocni, sprawa wróci do starosty.
Sygnatura akt: II SA/Sz 239/19
