Wprowadzane zmiany w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego dotyczą przede wszystkim publicznego zasobu mieszkaniowego.
Czytaj także: Problemy z programem Mieszkanie+
Zmianie ulegnie definicja mieszkaniowego zasobu gminy, przez który – począwszy od 1 maja 2019 r. - należy rozumieć lokale służące do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, stanowiące własność gminy lub jednoosobowych spółek gminnych, którym gmina powierzyła realizację zadania własnego w zakresie zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej, z wyjątkiem towarzystw budownictwa społecznego oraz lokale pozostające w posiadaniu samoistnym tych podmiotów, a także lokale mieszkalne wskazane w umowie spółki utworzone przez spółki celowe, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości.
Inna zmiana polega na wprowadzeniu możliwości rozwiązania umowy najmu lokalu z mieszkaniowego zasobu gminy, z jednoczesnym zaoferowaniem lokalu zamiennego w sytuacji, gdy lokal zajmowany ma nieproporcjonalnie dużą powierzchnię w stosunku do liczby zamieszkujących, co ma na celu wyeliminowania sytuacji, gdy jedna lub dwie osoby zajmują mieszkania o powierzchni znacznie przekraczającej ich uzasadnione potrzeby.
Dodatkowo nawiązanie najmu lokalu z mieszkaniowego zasobu gminy uzależnione będzie nie tylko od dochodów danej osoby, ale również od stanu majątkowego, bowiem osoby ubiegające się o najem będą obowiązane składać nie tylko deklaracje o wysokości dochodów gospodarstwa domowego, ale także oświadczenia o stanie majątkowym oraz, na żądanie gminy, oświadczenia o nieposiadaniu tytułu prawnego do innego lokalu położonego w tej samej lub pobliskiej miejscowości pod rygorem odpowiedzialności karnej.
