Prokurator Generalny ocenił, że projektowane rozwiązania budzą istotne wątpliwości natury konstytucyjnej. Projektodawcy nie wykazali bowiem nieskuteczności dotychczas stosowanego mechanizmu antykorupcyjnego polegającego na składaniu niejawnych oświadczeń majątkowych i ich weryfikacji przez wyspecjalizowane służby państwowe, nie wykazali konkretnego interesu publicznego uzasadniającego tak drastyczne ograniczenie prawa do prywatności, a nadto w odniesieniu do szeregu grup zawodowych objętych projektowaną regulacją (przykładowo: oficerów zawodowych, radców prawnych, głównych księgowych) nie wykazali istnienia jakiegokolwiek władztwa publicznego po stronie tych podmiotów, które przynajmniej ogólnie mogłoby stanowić wstępną przesłankę ograniczenia ich konstytucyjnego prawa do prywatności.
Prokurator Generalny stwierdził, że proponowane rozwiązania w odniesieniu do zawodu sędziego i prokuratura nie tylko pozostają w sprzeczności z ustawą zasadniczą, lecz również są rozwiązaniami dysfunkcjonalnymi, przyczyniającymi się do obniżenia niezbędnego autorytetu tych zawodów, stwarzającymi realne niebezpieczeństwo dla dóbr prawnych tych podmiotów, zaś cel antykorupcyjny, jaki w zamierzeniu projektodawców proponowane rozwiązania mają osiągnąć, jest w aktualnym stanie prawnym osiągany w systemie składania niepublicznych oświadczeń majątkowych.
Prokurator Generalny zwraca również uwagę, iż żaden z dokumentów OECD i GRECO nie zawiera zaleceń, aby oświadczenia majątkowe sędziów i prokuratorów miały być upubliczniane. Nie wskazuje też, aby sytuacja Polski w zakresie zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania korupcji była alarmująca i uzasadniała przyjmowanie szczególnych środków prawnych przeciwdziałających korupcji w szczególności wśród sędziów i prokuratorów. Przeciwnie, we wstępie do Raportu GRECO ewaluatorzy podkreślają, iż przygotowanie Polski do oceny zasługuje na szczególne uznanie, a dotychczasowe działania władz polskich utwierdzają w przekonaniu o bardzo poważnym traktowaniu kwestii zapobiegania korupcji wśród parlamentarzystów, sędziów i prokuratorów i zasługują na uznanie.
Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na praktykę innych państw europejskich w zakresie składania oświadczeń majątkowych. Przykładowo we Francji, Niemczech, Hiszpanii, Austrii, Danii, Luksemburgu, Włoszech i Szwecji sędziowie i prokuratorzy nie mają w ogóle obowiązku składania oświadczeń majątkowych. W Irlandii tylko wówczas, gdy istnieje niebezpieczeństwo kolizji interesów (zarządzanie posiadanym majątkiem, a wykonywanie pracy prokuratora). Wydaje się również celowe przywołanie najnowszych dokumentów Unii Europejskiej dotyczących korupcji, tj. Sprawozdania Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego oraz załącznika do tego dokumentu dotyczącego Polski [Bruksela, 3 lutego 2014 r., COM(2014) 38]. W żadnym z powołanych dokumentów nie ma zaleceń tak głębokiej ingerencji w prawo do prywatności i ochronę danych osobowych, jaką jest upublicznianie oświadczeń majątkowych innych funkcjonariuszy niż tych powoływanych w drodze wyborów powszechnych.
Jednocześnie Prokurator Generalny stwierdził, że opiniowany projekt zawiera także rozwiązania trafne, do których należy niewątpliwie zaliczyć:
