Sprzeciw wynika także z tego, że dochodzi do niszczenia najpierw wielu zarodków, które są istotami ludzkimi, a następnie, po ich implantacji – wielu embrionów. „Nie wszystko to, co jest możliwe technicznie, jest tym samym moralnie dopuszczalne” – napisano w instrukcji Kongregacji Nauki Wiary „Donum vitae” z 1987 roku, pierwszej, która odnosiła się do pozaustrojowych metod przekazywania życia.
Jan Paweł II w encyklice „Evangelium vitae” z 1995 roku pisał, że „różne techniki sztucznej reprodukcji, które wydają się służyć życiu i często są stosowane z tą intencją, w rzeczywistości stwarzają możliwość nowych zamachów na życie”.
Nauczanie Kościoła na temat przekazywania życia i niektórych kwestii biomedycznych Watykan powtórzył w instrukcji „Dignitas personae” ogłoszonej 12 grudnia. Wszelkie techniki związane z zapłodnieniem in vitro uznał za moralnie niedopuszczalne.
