Pisarz dwukrotnie nominowany był do Nagrody Literackiej Nike. W 2008 za „Ostatni zlot aniołów" otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia.
Pochodził z Sanoka. W 1938 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwał wybuch wojny. Brał udział w działaniach kampanii wrześniowej, później należał do ZWZ. Aresztowany w 1942 roku przez gestapo, przez trzy lata był więźniem obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, Gross-Rosen i Bergen-Belsen.
Po wojnie Pankowski osiadł w Belgii, gdzie ukończył studia slawistyczne, otrzymał obywatelstwo belgijskie i pracował jako wykładowca współczesnej literatury polskiej oraz lektor języka polskiego na uniwersytecie Universite Libre w Brukseli. Doktorat napisał o Leśmianie. W latach 1953-1959 był stałym recenzentem paryskiej „Kultury". W 1959 roku ukazała się powieść „Matuga idzie. Przygody", uważana za credo twórczości Pankowskiego. Pisarz odcinał się w niej od tradycji prozy emigracyjnej, odwoływał się natomiast do kultury ludowej, sarmackich pamiętników, literatury sowizdrzalskiej. Największe kontrowersje wzbudzały utwory Pankowskiego dotyczące okresu wojny i okupacji. W dramacie „Teatrowanie nad świętym barszczem" (1967) Pankowski wpisywał w rzeczywistość obozową wątek miłości homoseksualnej, w opowiadaniu „Moja SS Rottenfuerer Johanna" - pisał o romansie więźnia, który bawi się miłością kochającej go SS-manki. „Rudolf" (1980) to powieść o homoseksualizmie, a jej akcja opisuje spotkanie byłego więźnia obozu i Niemca, któremu lata wojny upłynęły na erotycznych ekscesach.
W ostatnich latach wydał książki: „Bal wdów i wdowców" (2006), „Ostatni zlot aniołów" (2007), „Była Żydówka, nie ma Żydówki" (2008), „Niewola i dola Adama Poremby" (2009), „Tratwa nas czeka" (2010).
