Podniesienie przez Jarosława Kaczyńskiego tematu LGBT to dobry ruch polityczny?

To jest reakcja na lewicową ofensywę w wykonaniu Roberta Biedronia i prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego. Reakcja chłodno wykalkulowana i bardzo zręczna w kategoriach międzypartyjnej rozgrywki. Opiera się na silnym dość konserwatyzmie większości Polaków i sceptycyzmie wobec agendy ruchów LGBT.

Ale jest przekonanie, że Polska się liberalizuje.

To prawda, ale poparcie dla tej agendy nadal jest mniejszościowe. Na tym polegają konflikty polityczne, że jest grupa popierająca pewne rozwiązania i grupa, która mu się sprzeciwia. Dobry spektakl przewiduje role dla oponentów głównych bohaterów w teatrze politycznym, oczywiście najlepiej, gdy przeciwnicy są względnie słabi. Kaczyński nie zamierza oczywiście przekonać zwolenników LGBT. Zamierza zmobilizować swój elektorat sprzeciwiający się tym pomysłom. Polska rzeczywiście się liberalizuje: mamy najszybciej rosnący w ostatnim czasie wskaźnik laicyzacji, wzrost poparcia dla niektórych propozycji lewicowych, ale to nadal jest mniejszość. Dla Kaczyńskiego ruch Trzaskowskiego to wspaniały prezent. Rozumiem Biedronia, on walczy o rząd dusz na lewicy. Ale trudno mi pojąć, co robi Rafał Trzaskowski i dlaczego tęczę uczynił znakiem rozpoznawczym pierwszych 100 dni swojej prezydentury.

To, co robi Kaczyński, jest moralnie w porządku?

Polityka opiera się na sporach. Tak się buduje tożsamość polityczną. Prezes PiS dzieli elektorat PO, utwardzając elektorat PiS. To zręczne. Moje osobiste zdanie: co do zasady zgadzam się z niektórymi zastrzeżeniami wobec karty, ale wolałbym, by ten spór prowadzony był w mniej stygmatyzujący sposób. Te memy z parasolką i inne wulgarności. Są różne głosy w przestrzeni publicznej popierające to, co robi Kaczyński, które mi nie odpowiadają. Ale co do zasady ofensywę LGBT warto powstrzymać.

Widzi pan ofensywę?

Wiosna Biedronia wyraźnie postawiła na te postulaty, a Rafał Trzaskowski, przejmując schedę po konserwatywnej obyczajowo Hannie Gronkiewicz-Waltz, zrobił rzecz zdumiewającą. Ofensywa jest ewidentna. Ale oczywiście daleko od tryumfu. Jest atak i jest obrona, której dokonuje Jarosław Kaczyński.

Jakie pana zdaniem będą jej konsekwencje?

Jedną z nich jest nadmierna seksualizacja przestrzeni publicznej. Nie zgadzam się z histerią na prawicy i tezą, że to oznacza jakąś katastrofę cywilizacyjną. Nie wspominając o fake newsach o nauce masturbacji w szkołach. Żaden kraj nie upadł przez LGBT i raczej się przez nich nie zawali. Ale nie uważam, by procesy, które zaszły na Zachodzie, były dobre. Ruchy LGBT silnie seksualizują przestrzeń publiczną. A przestrzeń publiczna jest od tego, by zajmować się sprawami wspólnymi, a nie wyciąganiem prywatnych spraw na agorę. Oczywiście nie tylko ruchy LGBT to robią, ale pogłębiają ten proces. Drugi problem to podnoszenie do pierwszorzędnej rangi spraw dalekiego rzędu. Ja się zgadzam, że trzeba zwalczać przypadki przemocy i prześladowania osób LGBT, ale nie widzę powodu, by wprowadzać związki partnerskie czy małżeństwa jednopłciowe. I żeby poświęcać nasz czas i energię na ciągłe spory o to, gdy państwo leży, a czasy coraz bardziej niebezpieczne. Trzeci powód mojego sprzeciwu to wzmocnienie samego ruchu LGBT, dla którego tożsamości dwie powyższe sprawy są zasadnicze.

A samej karty się pan obawia jako mieszkaniec Warszawy i rodzic?