S. F. i K. F. tworzą od kilku lat stały związek partnerski. W sierpniu 2010 r. zawarły cywilny związek partnerski przed zagranicznym urzędem stanu cywilnego. W okresie 2009-2012 kobiety te toczyły przed sądami polskimi postępowania dotyczące: prawa do zwolnienia od podatku od spadków i darowizn, prawa do złożenia wspólnego zeznania podatkowego, prawa do zasiłku opiekuńczego z tytułu opieki nad chorym partnerem. Sprawy te zostały prawomocnie zakończone wydaniem niepomyślnych rozstrzygnięć dla S.F. i K. F.
Niepowodzeniem zakończyło się też postępowanie o wpisanie do akt stanu cywilnego w formie przypisku informacji o zawarciu związku partnerskiego. Nie zgodził się na to Wojewoda Pomorski, którego stanowisko zostało podzielone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku.
W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego S.F. zwracała uwagę , że zawarcie związku partnerskiego przez osoby tej samej płci jest ściśle związane oraz realnie oddziałuje na życie rodzinne chronione na gruncie Konstytucji RP oraz Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Realizacja prawa do życia rodzinnego, uznawanego przez polskie prawo za dobro osobiste, nie może być uznana za sprzeczną z klauzulą porządku publicznego. Ponadto S.F. podnosiła, że zignorowanie faktu zawarcia cywilnego związku partnerskiego i nie danie temu wyrazu w polskich aktach stanu cywilnego powoduje, że dokumenty, które mogą być wydawane jako potwierdzające rzeczywistość, będą nieprawidłowe i nie będą odzwierciedlały prawdziwego stanu faktycznego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną S.F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, uznając, że nie można wpisać w akcie urodzenia przypisku o zawarciu cywilnego związku partnerskiego w innym państwie członkowskim Unii Europejskim.
Sprawę na swojej stronie internetowej opisała Helsińska Fundacja Praw Człowieka.
