Hip-hop z blokowiska dla Koterskiego Miśka

Tutaj zbieramy Państwa propozycje. By ubiegać się o nagrodę, trzeba pozostawić swój adres mailowy.

Ziomalu spod marketu, ziomalko z blokowiska,

Nawijam o wypasie Koterskiego Miśka.

O gościu, który liczył, że kino go łyknie,

Ale poza taty filmami nie zaistniał praktycznie.

Szacunek, szacunek – co prawda, to prawda,

Jak mu tatuś robił czubek, była niezła jazda

Ale jest przecież różnica między filmem a jazdą,

A tu chłop wyczuł szansę, żeby zostać gwiazdą.

Trochę się pokręcił przy Kubie Wojewódzkim,

Zabawiając publikę wysiłkiem nadludzkim,

Jednak gdzieś z tyłu czachy myśl zakwitła szczera,

Że trzeba wejść w ten otwór, którym stoi kariera.

Tak się fajnie złożyło, że caryca Nina

Szukała właśnie kogoś, kto ostro przegina.

Kto ma w sobie odlot i lubi rżnąć głupa,

Ważne, żeby przy tym była śmiechu kupa.

Nieważny głos, dykcja, skoro grał u ojca,

To da radę na pewno i po wyjściu z kojca.

Tyle że tam w filmie wiadomo, jak jest,

Nikt nie mówi od siebie, tylko klepie tekst.

A w tok szole nie ma ściemy, musisz gadać bez przerwy,

Co ci ślina zajefajnie przyniesie na język.

Nie wystarczy pobluzgać czy powtarzać „Łoł!”,

Żeby z tego wyszedł jakikolwiek show.

Misiek to zakumał i wymyślił sesje,

W których się przebiera za różne profesje.

Raz jest jako kelner, innym razem strażnik,

Śmieszne to to nie jest, ale bądźmy poważni –

Przecież lepiej za forsę udawać kelnera,

Niż za marne grosze robić za portiera.

Tymczasem gość połknął bakcyla kamery,