Antybohater w czasach kultu pomnikowych postaci

- Słowacki robi w "Beniowskim" dokładnie to, co ja bym chciała uczynić z naszą spuścizną słowiańską - mówi reżyserka. - On poszukuje źródeł naszych pradawnych korzeni. Beniowski w czasie swojej podróży na wschód natrafia na święte dęby, które nie wiadomo skąd się wzięły, na jakieś dziwne wierzenia i obrzędy, na ludy o bardziej lub mniej  anormalnych zachowaniach, z którymi musi się jakoś skonfrontować.  Moje pierwsze skojarzenia z tym związane prowadziły do czegoś, co nam w duszy gra. Na scenie mamy więc zespół rockowo- punkowy składający się z pięciu śpiewających instrumentalistek i trzech muzyków.  To chyba innowacja, bo aktorzy nie tylko śpiewają, ale i na żywo grają na instrumentach. Wszyscy ubrani w  jakieś stroje plemienne.  I dla mnie, ta - w dużej części -  dźwiękowa  podróż, jest taka sama, jaką przebył Słowacki w swej twórczości. Co więcej Słowacki nie pieści się z  Beniowskim i robi  z tej postaci antybohatera - dodaje Warsicka. - Czyni to wtedy, gdy naród polski potrzebuje podniesienia i swym "wspaniałym postaciom" kreuje pomniki. Słowacki idzie w odwrotnym kierunku. Wytyka wszystko, co nie jest fajne  w tym kulcie. Podążam tym śladem. Pokazuję antybohatera w czasach, gdy budowany jest kult postaci pomnikowych,  a  bohater, jak każdy, ma swoje  jasne i ciemne strony.  Staram się więc,  z przymrużeniem oka i z humorem -  tak jak Słowacki - przedstawić te nasze odwieczne wady towarzyszące nam w porywach serca i fantazji.