Bywamy częścią cudzego życia

Rzeczpospolita: W spektaklu „Zabójcza pewność" aktor przyjmuje zlecenie od osoby prywatnej, która chce, by w jej domu przeczytał tekst sztuki. Czy taka sytuacja mogłaby się zdarzyć naprawdę?

Grzegorz Małecki: Absolutnie tak. Aktorzy są bardzo łasi na pieniądze. Nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale i w Polsce...

Przyjąłby pan takie zlecenie?

Hmm... Czułbym się pewnie nieswojo proszony przez nieznaną autorkę o przeczytanie za pieniądze jej sztuki tylko dla niej, w jej domu. Ale kto wie... Taka sytuacja nie zdarza się codziennie, ale i nie wzbudza specjalnych podejrzeń. Po prostu – była tancerka napisała sztukę. Dopiero kiedy aktor się u niej pojawia, zauważa, że tekst miesza się z rzeczywistością. Bardzo to dziwne, metafizyczne, niepokojące.

Dlaczego?

Bo to także opowieść o tym, jak dalece przypadek, niewyłowiona z czasu chwila, wpływa na nasze życie. Jak drobny krok, niewielki gest może odmienić los nie tylko nasz, ale innych osób. I o tym, czy należy brać odpowiedzialność za wszystko, co się w życiu zrobiło, za czyny, których nie popełniło się świadomie.

A należy?

Nie wiem, ale borykam się z tym pytaniem od dłuższego czasu, bo to już trzecia sztuka teatralna poruszająca ten temat. Pierwszą były „Konstelacje" w Teatrze Polonia, metafizyczna rzecz tocząca się w kilku równoległych światach. Taka zabawa w „co by było, gdyby". Drugą jest „Ofiara" Saula Bellowa w Teatrze WarSawy – o dwóch ludziach, którzy przed laty przypadkowo się spotkali. Jeden oskarża teraz drugiego, że tamto zdarzenie odmieniło mu życie, i postanawia się zemścić. Podobnie jest w „Zabójczej pewności".

Tyle że ten mężczyzna nie ma pojęcia, że stał się częścią cudzego życia.

Takie historie się zdarzają. Zwłaszcza w przypadku osób publicznych, aktorów. Zdarzyło mi się paść ofiarą stalkingu. Odbierałem po nocach telefony, miałem skrzynkę zapchaną esemesami z deklaracjami o miłości i uwielbieniu. Stawały się one coraz bardziej natarczywe, dość wulgarne. Pojawiały się w nich nawet groźby. W końcu zgłosiłem sprawę na policję.

Może to cena popularności?