Wulff w końcu ustąpił

Prezydent Christian Wulff ogłosił rezygnację w wystąpieniu telewizyjnym nadawanym z pałacu Bellevue w Berlinie. U jego boku stanęła żona.

– Republika Federalna zasługuje na prezydenta, który cieszy się powszechnym zaufaniem. Wydarzenia ostatnich dni i tygodni podważyły to zaufanie i ograniczyły mi możliwość pracy – powiedział.

Media od miesięcy nie zostawiały suchej nitki na prezydencie. Zaczęło się od zarzutów, że okłamał parlament w sprawie związków z biznesem. W 2008 roku, jeszcze jako premier landu Dolna Saksonia, przyjął korzystnie oprocentowaną pożyczkę w wysokości 500 tys. euro od żony znajomego biznesmena Egona Geerkensa. Ale dwa lata później pytany przez partię Zielonych o związki z biznesmenem nie wspomniał o pieniądzach.

Zarzucano mu też, że spędzał wakacje w posiadłościach biznesmenów, na ich koszt. Niemal połowa Niemców chciała jego dymisji.

– Nie wiadomo, czy złamał prawo. Sprawa była oceniana w kategoriach moralnych. Ale w czwartek prokurator ogłosił, że zaczyna dochodzenie. Prezydent nie miał wyjścia. Jeśli chciał ratować resztki powagi urzędu prezydenckiego, musiał ustąpić – mówi „Rz" profesor Rudolf Uertz z Katolickiego Uniwersytetu Eichstätt-Ingolstadt.

Kanclerz Angela Merkel zrezygnowała z wyjazdu do Włoch, by zmierzyć się z kryzysem. Dymisja Wulffa może się okazać dla niej dotkliwym ciosem. Już drugi prezydent rezygnuje ze stanowiska, odkąd Merkel stanęła na czele koalicji CDU z liberałami.

Poprzedni prezydent Horst Köhler podał się nieoczekiwanie do dymisji w 2010 roku po fali krytyki za wypowiedź, w której sugerował, że Bundes-wehra powinna brać udział w misjach zagranicznych, by bronić niemieckich interesów gospodarczych.

– Obaj prezydenci zostali przeforsowani przez Merkel. Nie jest więc to dla niej sytuacja komfortowa przed przyszłorocznymi wyborami. Zwłaszcza że jej CDU i koalicyjna FDP nie mają większości, by przeforsować swojego kandydata – mówi „Rz" politolog Ulrich Eith z Institut für politische Bildung Badenii-Wirtenbergii.

Prezydenta wybiera Zgromadzenie Federalne, składające się z członków Bundestagu i takiej samej liczby przedstawicieli parlamentów landów. Jeszcze dwa lata temu, kiedy wybierano Wulffa, koalicja miała przewagę 21 głosów, mimo to kandydatura przeszła zaledwie trzema głosami. Po serii porażek w wyborach regionalnych przewaga CDU i FDP w Zgromadzeniu Federalnym stopniała do zaledwie dwóch głosów. A to oznacza, że przeforsowanie wspólnej kandydatury jest praktycznie niemożliwe.

– Merkel jest w trudnej sytuacji. Koalicyjna FDP jest bardzo słaba. Nawet zmiana na stanowisku przywódcy liberałów nie pomogła i mają zaledwie dwa – trzy procent w sondażach. Pani kanclerz musi już myśleć, z kim chciałaby rządzić po przyszłorocznych wyborach. Możliwe, że konieczne będzie stworzenie wielkiej koalicji z SPD. Dlatego teraz zacznie uzgadniać kandydaturę nowego prezydenta z opozycyjnymi socjaldemokratami – mówi Ulrich Eith.

Wśród faworytów do objęcia urzędu po Wulffie wymieniani są przewodniczący Bundestagu Norbert Lammert i minister pracy Ursula von der Leyen. Socjaldemokraci i Zieloni nie wykluczają powrotu do kandydatury Joachima Gaucka. Charyzmatyczny pastor, dysydent w czasach NRD i pierwszy szef Urzędu ds. Akt Stasi był kontrkandydatem Wulffa w wyborach w 2010 roku.