Bracia Muzułmanie, organizacja założona w latach 20. ubiegłego wieku przez Hassana al Bannę, są jednym z najstarszych ruchów islamistycznych na świecie.
Początkowo jego celem była działalność charytatywna i umacnianie moralności islamskiej. Szybko jednak Bracia zajęli się polityką, głosząc hasła zakończenia kolonialnej dominacji Wielkiej Brytanii i „oczyszczenia“ życia społecznego kraju z zachodnich naleciałości.
W końcu lat 40. XX wieku ruch al Banny miał w Egipcie około 2 milionów zwolenników. Jego organizacja bojowa rozpoczęła wówczas kampanię zamachów bombowych wymierzoną w Brytyjczyków i Żydów. W efekcie organizacja została zdelegalizowana, a al Banna zginął zastrzelony. Prawdopodobnie przez agenta egipskich służb. Po uniezależnieniu się Egiptu od Londynu i przejęciu władzy przez armię w latach 50. Bracia początkowo współpracowali z wojskowym świeckim rządem.
Stosunki szybko się jednak popsuły i islamiści podjęli nieudaną próbę zamachu na prezydenta Gamala Nassera. Na grupę spadła fala represji – tysiące członków zabito albo uwięziono i torturowano. Zepchnięta do podziemia organizacja zaczęła się coraz bardziej radykalizować, głosząc świętą wojnę z Zachodem i jego „sługusami“ w państwach islamskich.
Prace głównego ideologa Braci z tego okresu – powieszonego w 1966 roku Sajida Kutba – stały się później główną inspiracją dla założycieli al Kaidy. W latach 80. Bracia zrewidowali swą ideologię, wchodząc do głównego nurtu życia politycznego. W sojuszach z różnymi partiami zdobywali mandaty w parlamencie, stając się częścią legalnej opozycji.
