Biało-czerwona rekordowa

Uczniowie poznańskich szkół przemaszerowali w niedzielę przez miasto z gigantyczną flagą o szerokości 3 i długości 100 metrów.

– Nigdy nie słyszałem, żeby ktoś stworzył polską flagę tak dużych rozmiarów – chwali przedsięwzięcie Tomasz Stube z Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu, który zainicjował projekt „Flaga”.

W jego ramach uczniowie poznańskich szkół sami szyli flagę. – Każda ze szkół otrzymała od nas biały i czerwony materiał – wyjaśnia Stube.

Przez Warszawę z kolei przeszedł Spacer Flagi organizowany przez fundację Kto Ty Jesteś. Wzięło w nim udział kilkadziesiąt osób. – Bardzo chcielibyśmy, żeby w każdym polskim domu była flaga – mówi „Rz” Marcin Rębacz z fundacji Kto Ty Jesteś.

Na bytomskim rynku barwy narodowe stworzyło kilkuset mieszkańców miasta przebranych w białe i czerwone peleryny.

W Bydgoszczy można było puścić na wodę przyozdobione biało-czerwonymi wstążkami tekturowe łódki. – To kolejne takie przedsięwzięcie, a uczestników z roku na rok przybywa – twierdzą organizatorzy.

Przybywa także Polaków, którzy wywieszają flagę.

– Jeszcze dziesięć lat temu w moim sąsiedztwie w oknach pojawiało się tylko kilka flag. Dziś kilkanaście – mówi „Rz” dr Władysław Serwatowski z Collegium Civitas, specjalista weksylologii (nauki o chorągwiach). – Więcej wiemy o naszych biało-czerwonych barwach i coraz częściej jesteśmy z nich dumni. Konkursy, pikniki zwracają uwagę na narodowe barwy, zmuszają do refleksji.

Grzegorz Styrna z warszawskiego sklepu Artykuły Propagandowe zaznacza jednak, że wraz z wprowadzeniem święta w 2004 r. sprzedaż flag wcale nie wzrosła. – Wielu z nas nie ma jej jeszcze w domu – twierdzi. – A bardziej od święta do jej wywieszania mobilizują nas inni ludzie. Jeśli widzimy biało-czerwoną u sąsiada, też chcemy ją wywiesić – twierdzi.

Zdarzają się jednak momenty, gdy i bez święta Polacy chcą manifestować jedność za pomocą biało-czerwonych barw.

10 kwietnia, po katastrofie prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem, narodowe barwy pojawiły się w wielu oknach. – Przed sklepem ustawiała się kolejka. Jeden pan odmierzał czas. W ogonku odstał ponad cztery godziny – wspomina Styrna.