Uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z 2013 r. w sprawie zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Bogdan P. (dane zmienione). W ubiegłym roku na jej podstawie odmówiono mu zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych do 4,5 proc. zawartości alkoholu oraz piwa w sklepie na parterze pawilonu handlowo-usługowego.
Uchwała nie określała, ile metrów powinno oddzielać punkt sprzedaży alkoholu od obiektu chronionego. Ograniczała się do wskazania (w § 1 ust. 1), że miejsca sprzedaży napojów alkoholowych nie mogą być usytuowane „w najbliższej okolicy" obiektów chronionych – i odsyłała do definicji „najbliższej okolicy punktu sprzedaży napojów alkoholowych" zawartej w art. 21 pkt 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Nie wyjaśniając, jak ją mierzyć od granicy punktu sprzedaży alkoholu do obiektu chronionego, pozwalała na różne interpretacje. Zdaniem Bogdana P. niejasne zapisy były przyczyną negatywnej oceny jego wniosku o zezwolenie. Prawidłowo sformułowane przepisy miejscowe powinny określać konkretną odległość punktu sprzedaży alkoholu od chronionych obiektów oraz sposób jej mierzenia.
Rada Miejska odpierała te zarzuty. W najbliższej okolicy sklepu Bogdana P. znajdują się, w odległości o 60–80 m, aż trzy chronione obiekty: szkoła podstawowa, przedszkole i punkt przedszkolny. Ustawa nie wymaga, aby przy określaniu zasad usytuowania miejsc sprzedaży alkoholu wprowadzać przepisy dotyczące minimalnej odległości w metrach między punktem sprzedaży a obiektami chronionymi. W § 1 ust. 1 uchwała odsyła zresztą do definicji „najbliższej okolicy" z art. 21 pkt 1 ustawy.
Rada nie przekonała sądu. WSA orzekł, że uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, i stwierdził nieważność § 1 ust. 1. Zwrócił uwagę, że uchwała rady gminy nie może powtarzać treści normatywnej zawartej w ustawie.
Akt prawa miejscowego powinien też być kompletny treściowo, czytelny i zrozumiały. Przy jego stosowaniu nie mogą się pojawiać wątpliwości interpretacyjne. Brak określenia w uchwale odległości miejsc sprzedaży napojów alkoholowych od miejsc chronionych może prowadzić do dowolnych decyzji i sprzyjać nadużyciom. Również odesłanie do definicji zawartej w art. 21 pkt 1 ustawy antyalkoholowej nie stwarza jasnych i zrozumiałych przesłanek usytuowania punktów sprzedaży alkoholu – stwierdził WSA.
