Rada miejska w Kielcach ustaliła zasady korzystania z przystanków komunikacyjnych i dworców w gminie. Wywołało to niezadowolenie przewoźników, którzy uznali, że miasto kieruje się wyłącznie własnym interesem, ignorując ich potrzeby. W skardze do sądu podnieśli, że gmina przekroczyła swoje kompetencje. Zarzucili władzom, że narzucając przebieg kursów, chciały zmusić do korzystania z wyremontowanego niedawno dworca, by uzyskać środki na jego utrzymanie oraz podkreślić zasadność remontu. Gmina wniosła o oddalenie skargi, wskazując, że zakres możliwej regulacji jest szeroki.

Sąd jednak skargę uwzględnił. Powołał się na art. 15 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 ustawy o publicznym transporcie drogowym stanowiący, że do kompetencji uchwałodawczej rady gminy należy ustalenie przystanków i dworców oraz zasad i warunków korzystania z nich. Przewoźnikowi zaś przysługuje prawo ustalenia proponowanego rozkładu jazdy i linii komunikacyjnej uwzględniającej przystanki określone przez radę gminy. Sąd nie miał wątpliwości, że treść uchwały wskazująca, który z przystanków jest początkowy oraz gdzie powinno nastąpić obowiązkowe zatrzymanie pojazdu, jest ograniczeniem prawa przewoźnika do zaproponowania rozkładu jazdy i linii.

– Taka regulacja nie mieści się w granicach dopuszczalnego przez ustawę określenia przez radę gminy warunków i zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych i dworców. Poprzez określenie niektórych przystanków jako początkowych lub obowiązkowych przedsiębiorcy planującemu prowadzenie działalności przewozowej zostaje narzucona linia komunikacyjna i trasa przejazdu. Rada gminy wiążąco wskazuje w ten sposób, gdzie przewoźnik ma zaczynać przewóz i z którego przystanku obowiązkowo korzystać. Tymczasem w przepisach nie ma podstawy prawnej dla wprowadzania przez radę gminy tego rodzaju ograniczeń – uzasadniał decyzję sędzia Artur Adamiec.

Sąd przypomniał, że w zakresie tworzenia aktów prawa miejscowego rada gminy musi przestrzegać zakresu upoważnienia udzielonego jej w ustawie. Akty prawa miejscowego nie mogą więc wykraczać poza granice określone ustawowym upoważnieniem, a ich treść może być tylko wykonaniem przepisów ustawy.

Sygnatura akt: I SA/Ke 63/21