Sądy i prokuratura: Przydałby się woźny w sądzie

Elektronika i jej pochodne systematycznie wkraczają do sądów, nie mam jednak wątpliwości, że nieraz niczego nie ułatwiają sądowym interesantom, nawet gdy są sprawne, ponieważ nie każdy potrafi z nich korzystać i ma wystarczająco dużo czasu.

Prosta rzecz: podświetlona skrzynka na wokandę na drzwiach sali rozpraw. Podejrzewam, że ile jest w Polsce sądów, tyle skrzynek, skupię się więc na jednej.

W najniższym okienku tej skrzynki, które od razu rzuca się w oczy, jeśli interesant nie jest dryblasem, jest wyraźny napis: „Z WYŁĄCZENIEM JAWNOŚCI".

– O... nasza sprawa jest z wyłączeniem jawności, mówi interesantka, może nawet prawniczka, do pań jej towarzyszących.

– Na jakiej podstawie pani tak twierdzi? – pytam nieco zaczepnie kobietę kreującą się na wszystkowiedzącą.

– Jak to, jest tu wyraźnie napisane – mówi.

– Owszem, jest napisane, ale nie jest podświetlone – odpowiadam.

I tak tego dnia skrzynka nie była chyba podświetlona, być może zwyczajnie żarówka wysiadła, a może sędzia czy protokolant nie nacisnął odpowiedniego przycisku.

Tak czy inaczej, wyciąganie daleko idących wniosków z elektrycznej wokandy było ryzykowne.

Na szczęście są obok tradycyjne wokandy papierowe i chociaż na nich jest coraz mniej treści (to efekt presji na przestrzeganie zasad prywatności w publicznym skądinąd miejscu), interesant może się zorientować, ile ma czasu do rozprawy, pod warunkiem oczywiście, że ktoś już odhaczył wcześniejsze.

Inny przykład, nie ma w nim nawet udziału techniki, to kiedy dana sesja zostanie przeniesiona na inną salę, nie daj Boże w inny koniec korytarza czy na inne piętro. Wiele osób zauważa to w ostatniej chwili i zaczyna się dramatyczne szukanie. W małym sądzie to raczej proste, w większym szukający sali może nie zdążyć nawet na koniec rozprawy.