Nigdy nie był w Japonii, ale potrafił jak Japończyk postrzegać świat i zadania sztuki. Weiss (1875 – 1950), zaliczany do najwybitniejszych twórców Młodej Polski, uprawiał malarstwo olejne, zajmował się grafiką, tworzył pastele, akwarele, pozostawił wiele szkiców.
Zaczynał tworzyć pod wpływem Stanisława Przybyszewskiego, wiązany jest z symbolizmem, ekspresjonizmem, dał się też poznać jako świetny kolorysta. Wątki japońskie w jego sztuce nie umykały uwadze badaczy, nigdy jednak nie zostały pokazane tak konsekwentnie.
Artysta poznał sztukę japońską w Paryżu w latach 90. XIX wieku. Tak wtedy opisał zjawisko rodzącego się japonizmu: "Tworzył się styl na wzór Dalekiego Wschodu. Szła estetyka dla Europy nowa. Drzeworyt japoński. Cuda układu, olbrzymi smak barwy, inne spojrzenie na naturę".
[srodtytul]Wśród wachlarzy [/srodtytul]
Znaczenie wschodniej estetyki dla rozwoju sztuki europejskiej przełomu wieków bywa porównywane z odkryciem antyku przez artystów renesansowych. Z japońskim drzeworytem w Paryżu zetknęło się wielu polskich artystów, w tym Olga Boznańska czy Jan Stanisławski. Ten ostatni propagował jej zasady wśród studentów krakowskiej akademii. Był między nimi także Weiss.
