Jako pierwszy o paneuropejskiej polityce zdrowotnej mówił już w 1952 roku francuski minister zdrowia Paul Ribeyre. Proponował, by powołać Europejską Wspólnotę Zdrowia na podobieństwo Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Francuski polityk opracował nawet projekt 300-artykułowego traktatu, który miał to zagadnienie regulować. Inicjatywa nie zdobyła jednak uznania i rozwój europejskich wspólnot potoczył się w zgoła odmiennym kierunku. Obecne prawo, a konkretnie Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zawiera zasadę pierwszeństwa państw narodowych w organizowaniu opieki zdrowotnej. W art. 168 ust. 1 czytamy: „Działania Unii są prowadzone w poszanowaniu obowiązków Państw Członkowskich w zakresie określania ich polityki dotyczącej zdrowia, jak również organizacji i świadczenia usług zdrowotnych i opieki medycznej.“