Kluczowe znaczenie dla stosunku pracy ma zaufanie pracodawcy do pracowników. Dlatego też w przypadku jego naruszenia kodeks pracy przewiduje nadzwyczajne środki rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia. Aby pracodawca mógł rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika, spełniona musi wystąpić jedna z trzech określonych sytuacji.
Jedną z nich jest popełnienie przestępstwa, tj. zbrodni bądź występku. Nie jest natomiast możliwe rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie popełnienia przez pracownika wykroczenia.
Zgodnie z art. 52 § 1 pkt 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=AE89BF528781D2C42167CAF23691862B?id=76037]kodeksu pracy[/link] przestępstwo może stanowić samodzielną podstawę rozwiązania umowy o pracę w trybie niezwłocznym tylko wtedy, gdy zostało popełnione w czasie trwania stosunku pracy, dyskwalifikuje daną osobę jako pracownika na zajmowanym stanowisku („uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na danym stanowisku”) oraz jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem.
Nie może być więc podstawą rozwiązania stosunku pracy popełnienie przez pracownika przestępstwa przed nawiązaniem stosunku pracy.
Ocenie należy poddać przesłankę uniemożliwiania dalszego zatrudniania na danym stanowisku, gdyż to ona będzie w istocie decydować o zasadności rozwiązania stosunku pracy. Uzasadniać rozwiązanie angażu może zarówno przestępstwo popełnione na szkodę pracodawcy, jak też na szkodę osoby trzeciej, jeżeli rodzaj przestępstwa ma związek z charakterem zatrudnienia pracownika (np. przestępstwo przeciwko mieniu popełnione przez księgowego).