Przyjęło się, że cisza nocna obowiązuje od godz. 22 do 6, ale godziny te wymienia jedynie art. 221 § 1 kodeksu karnego, który mówi, kiedy nie można dokonać przeszukania w domu. Z kolei art. 51 § 1 kodeksu wykroczeń reguluje, że kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 5 tys. zł.
Gminy starają się jednak w inny sposób wpływać na nocne życie swoich mieszkańców. Sięgają bowiem po art. XII przepisów wprowadzających kodeks pracy z 26 czerwca 1974 r. Mówi on, że gminy mają prawo określać dni i godziny otwierania oraz zamykania placówek handlu detalicznego, zakładów gastronomicznych i zakładów usługowych dla ludności.
W 2000 r. godziny otwarcia sklepów i restauracji w zależności od ich lokalizacji zróżnicowała Ustka. Uchwała została wprawdzie zaskarżona do sądu, ale w 2002 r. miasto wygrało sprawę w NSA i w Sądzie Najwyższym. Dwa lata później Ustka sama wycofała się z tych ustaleń. Ograniczenie godzin otwarcia sklepów z alkoholem istniało także na popularnym deptaku Sopotu Monciaku. Miasto wprowadziło je w 2007 r. Przegrało, co prawda, w NSA, ale sąd, tak jak w wypadku Ustki, orzekł, że rada miasta ma prawo różnicować godziny pracy placówek handlowych. Zawsze też właściciel restauracji, który nie przestrzega ciszy nocnej, musi się liczyć z tym, że jeśli będą wpływać na niego ciągłe skargi o zakłócanie ciszy, straci koncesję na alkohol.
Radni z Gdańska chcą, żeby centrum miasta tętniło życiem także w nocy, a turyści zostawiali więcej pieniędzy. Dlatego pracują nad projektem, który przyznawałby gminom uprawnienia do określania, gdzie i w jakich godzinach mają obowiązywać strefy ciszy nocnej. Gdańscy radni planują przedstawić swój projekt komisji „Przyjazne państwo”.
