Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Na imię jej strata
Trzydzieści lat temu, niemalże na początku swej poetyckiej drogi, Anna Piwkowska w wierszu „Powroty" zapisała: „wierzę w śpiewność głosu spotkanej / wariatki / w pewność lotu jaskółek w wieczną płowość / piachu". W tych wersach łączą się ze sobą inklinacja do podpatrywania rejonów niepewnych i przekonanie o cykliczności, która ma nas uchronić przed rozpaczą. Na końcu jest też gorzka prawda o nieodwołalności śmierci. Te intuicje znajdują dla siebie wyraz również w nowej książce poetki.
Anna Piwkowska i tym razem szuka szlachetnej miary dla swoich spraw ze światem. Intensywnie odczuwa bezpowrotność, a świadomość utraty naznacza jej wersy dostojnym smutkiem. Próbuje jakoś ten brak łagodzić, poddając się cyklom naturalnych przemian. Napawa się spektaklem odradzającej się natury, w którą wpisana jest nieuchronność końca. Rzeczywistość przedstawiona w jej wierszach świadczy o przepracowywaniu żalu po minionych przyjaźniach, odeszłych w przeszłość postaciach, o zmarłych bliskich. Ale życie to nie tylko pustka, którą zagadują kolejne wersy. Bo rzeczywistość podsyca zmysły, roznieca pragnienia i wciąga nas. Jakby uroda świata miała nam zrekompensować emocjonalne debety, które pojawiają się wraz z ceną za gwałtowne nastroje, porywy i zrywy.
