Kocham krajobraz nie jako »scenerię«, ale coś głęboko i intymnie poznanego. Także miejscową pogodę, wioski i miasta, ale nie ze względu na ich malowniczość, ale we wszystkich aspektach i okresach ich trwania" – powiedziała w jednym z wywiadów Alice Munro, tegoroczna noblistka w dziedzinie literatury. Pisarka urodziła się w Wingham, w stanie Ontario 10 lipca 1931 r. jako Alice Laidlaw i chociaż kilkakrotnie zmieniała miejsce zamieszkania (dziś jest to Clinton w Ontario), to przecież naprawdę nigdzie nie wyjeżdżała. Została na farmie, gdzie jej ojciec hodował srebrne lisy, a do miasteczka, w którym mieściła się szkoła, musiała przejść kilka kilometrów pieszo. Motyw drogi do szkoły powraca w kilku tekstach Munro, najbardziej wzruszający jest w opowiadaniu „Dzień motyla", w geście małej Helen, która częstuje popcornem dziewczynkę odrzuconą przez szkolną społeczność.

Okrutny świat

„Jej droga do Nobla nie była łatwa" – twierdzi koleżanka po piórze i przyjaciółka Margaret Atwood. – „Możliwość, że wielka osobowość literacka urodzi się w jej czasach i w takim miejscu równała się niemal zeru. Urodziła się w 1931 roku i doświadczyła wielkiego kryzysu jako dziecko, a drugiej wojny jako nastolatka". Rzeczywistość wielu kanadyjskich miasteczek w tamtym okresie była dojmującym doświadczeniem z jednej strony biedy i nudy, z drugiej – dzikiego pragnienia zmiany swego życia przez młode pokolenie, wyrywające się do wielkiego miasta. Ci, którzy podejmowali próbę zmiany i przegrywali, byli potem bezlitośnie osądzani i wyszydzani przez otoczenie. Takie postaci zaludniają liczne opowiadania Alice Munro.