A jeśli tak – jak może się rozwinąć konflikt? Kwestie te dyskutowane są w mediach i w kuluarach rządowych, a jeden z ośrodków badawczych wystosował do 21 ekspertów od spraw rosyjskich pytanie o to, jak rozumieć zachowanie Putina. Odpowiedzi wahały się od propozycji uznania go za człowieka obłąkanego do forsowania tezy, że jego działania były uzasadnione i że winny obecnego stanu rzeczy jest Zachód.

Debata nie toczy się na zbyt wysokim poziomie. Część ekspertów od spraw rosyjskich zmarła, inni po upadku ZSRR postanowili się przekwalifikować. Młodych badaczy utwierdzano w przekonaniu, że obranie za specjalizację Rosji nie przysłuży się karierze ani w strukturach władzy, ani w świecie akademickim. Kraj ten jawił się jako bankrut, który stracił na ważności. Takie szacunki nie uwzględniały faktu, że na razie Rosja posiada potencjał, pozwalający jej na postawienie Zachodu przed wieloma wyzwaniami. Europa, nie będąc w stanie wypracować wspólnej polityki energetycznej, w niepokojąco dużym stopniu zależna jest od dostaw rosyjskiej ropy i gazu. Ten stan rzeczy nie będzie zapewne trwał wiecznie: postęp techniczny, w tym technologie pozyskiwania gazu z łupków, pozwolą położyć kres rosyjskiej dominacji. Ceny spadną. Oznacza to jednak również, że Putin był pod istotną presją, by podjąć działania właśnie w tym miejscu i czasie.