Przegrana Cesarstwa Wielkiej Japonii w II wojnie światowej postawiła kraj przed przymusem zmiany nie mniejszej niż ta, która nastąpiła wraz z westernizacją państwa i społeczeństwa podczas epoki Meji (1868–1912), kiedy to przestarzałe struktury feudalne zostały zastąpione wzorcami przyjętymi z mocarstw europejskich wraz z ich strojami, obyczajami i instytucjami.
Narzucona w 1946 r. przez amerykańską okupację wojskową demokratyczna i liberalna konstytucja pozbawiła cesarza jego boskiego autorytetu, zaś jej pacyfistyczny w wymowie art. 9 ogłosił wyrzeknięcie się prowadzenia wojen, siłowego rozwiązywania sporów oraz utrzymywania sił zbrojnych (w praktyce od 1954 r. ich funkcję pełnią quasi-wojskowe Siły Samoobrony). Rola suwerena została przyznana narodowi, ograniczono władze imperatora do symbolizowania jedności. Wprowadzony został trójpodział władzy, kobietom nadano prawa wyborcze, zagwarantowano prawa człowieka, takie jak zakaz dyskryminacji i tortur.