Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.
Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Treści, którym możesz zaufać.
Reklama
Irena Lasota: Żydzi amerykańscy - instrukcja obsługi
Instrukcje obsługi przeszły przez ostatnie 100 lat cały łańcuch ewolucyjny. Kiedyś dotyczyły skomplikowanych maszyn i czynności. Na przykład dodawano je do lokomotyw czy maszyn do prania. Pisane były raczej prostym językiem i stosując je, można było daleko zajechać. Potem pojawiły się skomplikowane japońskie aparaty fotograficzne i komputerki, do których dodawano tłumaczone dosłownie instrukcje obsługi, z których nic nie można było zrozumieć, a gdy pojawiły się tłumaczenia internetowe, do najmniejszego nawet aparatu dodawano książeczkę z instrukcjami w kilku czy kilkunastu językach. Poirytowany właściciel najczęściej je wyrzucał.
Dziś naprawdę potrzebne instrukcje obsługi znajduje się w internecie, a producenci, najczęściej chińscy, dodają je do przedmiotów takich jak żarówki czy – dla rymu – parówki. Po drodze pojawiło się wiele instrukcji obsługi nas samych – najpierw dzieci, a potem już wszystkich. Niniejsza instrukcja jest z tej ostatniej kategorii – mówi o rzeczach prostych, ale nie zawsze oczywistych, jak to, że niemowlęciu nie należy dawać jeść mydła, nawet gdyby bardzo chciało (na rynku są teraz mydła o smaku czekoladowym czy truskawkowym). Amerykańscy Żydzi często interesują polskich czytelników i widzów. Na przykład teraz, gdy następuje zmiana administracji. Otóż pierwszą zasadą jest, że Żydzi amerykańscy bywają różni. Nie tylko jako ludzie, co zdarza się wszystkim, ale i w stopniu swego żydostwa. Ameryka ma to do siebie, że możliwe są różne proporcje samoświadomości, i jeden mój znajomy twierdził, że czuje się w 50 procentach Amerykaninem, Anglikiem, Żydem, w 30 Niemcem, a ostateczne 180 proc. świetnie oddaje jego samopoczucie. Należy więc zakładać roboczo, że nasz rozmówca jest przede wszystkim Amerykaninem.
Reklama
Plus Minus
„Wszystko jak leci. Polski pop 1990-2000”: Za sceną tamtych czasów
Ich nazwiska nie trafiały na okładki płyt, ale to oni ukształtowali dzisiejszy show-biznes.
Plus Minus
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa”: Wrednie i losowo
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa” to gratka dla tych, którzy nie lubią współgraczy…
Plus Minus
„Jesteś tylko ty”: Miłość w czasach algorytmów
Chemia pomiędzy odtwórcami głównych ról utrzymuje film na powierzchni, także w momentach potencjalnej monotonii.
Plus Minus
„Harry Angel”: Kryminał w królestwie ciemności
Czasem największy horror zaczyna się wtedy, gdy przestajemy okłamywać samych siebie.
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Sebastian Jagielski: Czego boją się twórcy
Współczesne kino częściej szuka empatii niż konfrontacji, ale wciąż uważam, że ta druga może być bardzo skuteczna.
