Po dłuższej przerwie zatęskniłem za prozą amerykańską. Tęsknota autentyczna, w końcu maturę pisałem o Hemingwayu. Wszyscy wokół, a przynajmniej „warszawka” i „krakówek”, czytają teraz „Stonera” Johna Williamsa, więc poszedłem za vox populi. To książka z roku 1965, w chwili wydania w USA niezauważona, pół wieku później uznana za wybitną. W sensie formy jest tradycyjną (i smutną) powieścią o wykładowcy akademickim; nie spodziewałem się, przyzwyczajony do prozy bardziej nowoczesnej, że tak mnie pochłonie. Nie sposób się od niej oderwać; to fantastyczny obraz Ameryki sprzed 100 lat. Czytam też teraz drugiego amerykańskiego pisarza, Denisa Johnsona, jego „Szczodrość syreny” i „Syna Jezusa”. To z kolei proza bliższa naszym czasom, łącząca styl niski z wysokim, piekło z niebem: bohaterami są ludzie z marginesu, narkomani, looserzy, pijaczkowie, inna Ameryka niż ta u Williamsa, lecz opowiedziana tak, że wulgarność przeradza się w wzniosłość. No i coś polskiego: niezwykłe „Kroniki wojenne” zapomnianej czy wręcz nieznanej Aurelii Wyleżyńskiej (1881–1944); zupełnie osobny, wieloznaczny opis wojny widzianej na żywo. Dzisiaj z wiadomych względów tym bardziej do czytania.
Czytaj dalej. Tylko 29,90 zł miesięcznie
Dostęp do serwisu rp.pl, w tym artykuły z Rzeczpospolitej i Plus Minus.
Możesz zrezygnować w każdej chwili.