Poligamia i poliandria, uzasadnienie relacji seksualnych zjednoczeniem z Chrystusem przez osobę założycielki i jej następcy, mistyczne uzasadnienie wielożeństwa biskupów, prawo zwierzchnika do „pierwszej nocy” z siostrami zakonnymi, przekonanie, że w „mistycznych związkach” nie traci się dziewictwa i wreszcie wychowywanie poczętych z takich związków (a według teologii „niepokalanie poczętych”) dzieci w ośrodkach uniemożliwiających im kontakt z rodzicami – to wszystko wydarzyło się wiek temu w Polsce. I choć, gdy we wspólnocie, której sprawa dotyczy, doszło do rozłamu, część dokumentów została zniszczona, a archiwa w części zamknięto, to śladów tych wydarzeń jest aż nadto w pismach, które ocalały. Ich lektura stawia pytania o to, na ile tego rodzaju zdarzenia były wypadkiem przy pracy, wypaczeniem idei, a na ile wyrastały z systemu właściwego pewnej części katolickiej mistyki, rozumienia „zjednoczenia” i wreszcie wyniesienia dziewictwa i klerykalizmu właściwego katolickiej duchowości.