Po bankructwie banku Lehman Brothers w 2008 roku rozpisywano się o krachu kapitalizmu na Wall Street i uzasadniającej go teorii neoliberalnej. Nie ujawniając oczywiście, co to takiego jest ów neoliberalizm. W domyśle musiało to być coś bardzo złego, skoro doprowadziło do kryzysu finansowego cały świat. Próbowałem wówczas oponować – między innym na łamach „Rzeczpospolitej". Bez większego skutku. Furorę robiła swoimi wykładami Naomi Klein, która „demaskowała" „doktrynę szoku" Miltona Friedmana w sposób podobny do tego, w jaki Jerzy Urban w latach 80. „demaskował" „elementy antysocjalistyczne". Nie powiem więc – troszkę się ucieszyłem z bankructwa rządzonej od lat przez socjalistów Grecji, bo pomyślałem, że nie będzie można napisać, iż tam też bankrutuje kapitalizm. Ale się myliłem. Otóż przeczytałem, że Grecja bankrutuje z powodu... neoliberałów, którzy nie chcą jej już więcej pożyczać na finansowanie „zdobyczy socjalnych"!!!

Owszem, bankierzy zrobili głupio, pożyczając Grecji tyle, ile pożyczyli. I zdecydowanie za późno się opamiętali. Tyle tylko, że dzisiejsi bankierzy – i ci z upadłego Lehman Brothers, i ci z banków pożyczających Grecji – nie mają nic wspólnego ani z klasycznym kapitalizmem, ani z liberalizmem (bez względu na to, czy z przedrostkiem „neo" czy bez).