Popyt na Singera

Peter Singer już od lat 70. wyrastał na idola postępowców odrzucających tradycyjna etykę. O ile jednak przez dłuższy czas jego poglądy można było traktować jako oderwane od rzeczywistości obrazoburcze teoryjki niepoważnego filozofa, o tyle w ostatnich latach przynajmniej część z jego radykalnych przekonań stała się podstawą programów partii politycznych. I to nie tylko w Europie Zachodniej, ale też nad Wisłą.

Naczelne tezy tego profesora filozofii są w największym skrócie takie, że dzieci można by zabijać po urodzeniu, a nie tylko przed nim, ponieważ są mało świadome, oraz że eutanazja jest dozwolona. Natomiast dorosłe zwierzęta wyższe powinny być chronione tak jak ludzie. Dodatkowo, że religia jest źródłem zbrodni i zacofania.

Singer idzie w stronę przewidzianą w słynnym opowiadaniu science fiction „Przedludzie" („Pre-Persons", Philip K. Dick), w którym z woli Kongresu USA aborcja jest dopuszczalna do wieku, w którym dzieci zaczynają myśleć abstrakcyjnie, ustalonego na 12 lat. A u nas Palikot już o „przedludziach" mówił i do Singera się odwoływał. Tak zwana późna aborcja, czyli zabijanie dzieci zdolnych do życia poza organizmem matki, jest w niektórych krajach dozwolona.

Kariera medialna

Lektura Singera, który łączy zręczność pisarską i naukowy ton z twierdzeniami bez dowodu i bezczelną manipulacją, wskazuje jasno, że jego motywem nie jest poszukiwanie prawdy. Raczej przeciwnie, jej zwalczanie w imię własnej ideologii.

Dokładniejsza dyskusja z nim nie jest specjalnie potrzebna, podobnie jak z „Mein Kampf". Twierdzenia, że wolno zabijać ludzi, ale trzeba chronić zwierzęta, na milę trącą absurdem i prowokacją. Dzieci przed narodzeniem są ludźmi, a nie przedludźmi, tak samo jak Żydzi i Polacy są ludźmi, a nie podludźmi.

Intelektualnie trudno więc jego tezy traktować poważnie i ci, którzy tak czynią, tylko się kompromitują. Trzeba natomiast mówić o ich szkodliwości.

Gdyby Singer, jak autorzy wielu wpisów na forach internetowych, tylko wyładowywał swoje obsesje, nie odniósłby większego sukcesu. Tymczasem jego książki dobrze się sprzedają, a on sam awansował z Australii do USA (Princeton). Nawiedzony czy nie, świadomie szuka sensacji, a przy tym utrafił w lukę rynkową. W świecie kultury masowej hucpa przynosi sukces. Część odpowiedzi na pytanie, po co to pisze – i po co go wydają – mogła też leżeć na stołach, które Pan Jezus powywracał w świątyni.

W świecie anglosaskim takich profesorów hochsztaplerów trochę zresztą jest, a mając znane nazwisko, dostają się na dobre uniwersytety, choćby warsztatowo byli słabi. Z Australii wyrwała się przedtem w świat niejaka Barbara Thiering, pisząca pod szyldem nauki bluźniercze nonsensy o Jezusie. Co wymyśli następny chętny?

Popyt na Singera ma oczywiście za źródło rozpowszechnienie idei ateistycznych i marksistowskich oraz aberracji związanych z hasłem postępu. U nas powtarzają jego tezy sieroty po marksizmie. Jest to logiczne, gdyż lewica ostatniego wieku, gdy już nie może mordować wrogów klasowych i przeciwników przodującego ustroju, nadal wzorem bolszewików propaguje ułatwienia dla zabijania dzieci poczętych. Lewica, podkreślę, gdyż laickie i oświeceniowe rządy zachodnie, ale jeszcze nie lewicowe, wcale na aborcję nie zezwalały; zmienia się to dopiero od kilkudziesięciu lat.

Wobec wpływów lewicowych na uniwersytetach nie dziwi, że podręcznik „Etyka praktyczna" Singera jest masowo wciskany studentom. Przykład: na mojej uczelni wykład z etyki dla doktorantów był oparty na Singerze, mimo sprzeciwu słuchaczy (zresztą w końcu skutecznego). Jedna ze studentek oświadczyła, że nie będzie tego czytać, bo ma malutkie dziecko i czuje odrazę.

Przeciw chrześcijaństwu

W postmodernistycznej humanistyce zanikł szacunek dla rozumu, faktów i w ogóle zdrowego rozsądku. Przypomina to żywo Hegla, który gdy usłyszał, że fakty przeczą jego teoriom astronomicznym, odparł, że tym gorzej dla faktów. Singer nie musi więc troszczyć się zbytnio o to, że mu udowodnią sprzeczności i pomijanie okoliczności niewygodnych. Może wzruszać ramionami na to, że w świetle genetyki już od poczęcia jesteśmy istotami ludzkimi o określonych cechach, tyle że na wczesnym stadium rozwoju. Dekretuje, że można zabijać dzieci do  trzeciego miesiąca życia i tyle (a licytacja trwa, niejaki Marc Mercer, też „filozof", przedłużył to do 18 miesięcy).

Natomiast z perspektywy wiary chrześcijańskiej, która głosi stałe zasady moralne, widać natychmiast, że ideologia Singera prowadzi do zabijania. W związku z tym demonstruje on na zapas pogardę dla religii.  Sama jego teza, że dopuszczalna jest nie tylko aborcja, lecz także zabijanie maleństw po urodzeniu, świadczy o tym, jaki wpływ na moralność miewa ateizm. Tymczasem Singer twierdzi, że ateiści i agnostycy nie zachowują się mniej moralnie od osób wierzących, a idee religijne prowadzą do zbrodni. Nie on jeden tak krzyczy, więc potrzeba tu paru słów wyjaśnienia.

Nie chodzi tu tylko o przemilczanie wpływu chrześcijańskiego przykazania miłości bliźniego. Tezy takie ignorują zbrodnie dokonane przez systemy ateistyczne, choćby dziesiątki milionów ofiar Sowietów. Podobnie było w Chinach, czemu chwalony przez nie konfucjanizm nie był w stanie zaradzić; nie zmienił on też ohydnego zwyczaju duszenia nadliczbowych noworodków płci żeńskiej. Laicka i oświecona rewolucja francuska w parę miesięcy skazała na śmierć dużo więcej ludzi niż inkwizycja przez całą swoją kilkusetletnią historię. A jeszcze ludobójstwo w Kambodży...

Religię odrzucali również naziści, czyli niemieccy socjaliści narodowi, pogardzający chrześcijaństwem jako religią słabeuszy.

Warto tu przypomnieć, że w Polsce najbardziej zaciekłymi antysemitami byli wolnomyśliciele. Kto nie wierzy, niech poszuka w internetowych śmieciach broszury Andrzeja Niemojewskiego o moralności Talmudu – porównywalnej z analogicznym utworem Alfreda Rosenberga. Nasi badacze antysemityzmu zwykle tę sprawę starannie przemilczają.

Singer przeciwstawia sobie, jak zwykle ateiści, dwa uzasadnienia etyki: oparcie jej na Bogu i na naturze ludzkiej. Tymczasem nie ma tu sprzeczności. Istotnie, w chrześcijaństwie moralność czerpie z Boga, który sam jest miłością i dlatego daje przykazanie miłości; Bóg jest źródłem i wzorem etyki. Skoro jednak człowiek został stworzony na obraz Boga, moralność jest też od początku wpisana w jego naturę. Patrząc z chrześcijańskiego punktu widzenia, ludzie mogą i powinni za pomocą rozumu odkryć Boga i zasady moralne. W sumieniu odkrywają to, co zgodne z naturą i z wolą najwyższej istoty.

Prawda o etyce

Dlatego chrześcijaństwo zaaprobowało idące w tym kierunku poszukiwania filozofii greckiej, między innymi stoicyzmu, który opierał moralność na rozumnej naturze człowieka i kazał żyć zgodnie z nią. Chrześcijański teolog nie powinien zatem twierdzić, jakoby ateistom brakło poczucia moralności. Sądzi jednak, realistycznie, że zarówno wierzący, jak i niewierzący są słabi, grzeszni, potrzebują więc kompasu czy drogowskazu, jakim są Boże przykazania. Tu niewierzący są w gorszej sytuacji. We mgle można wprawdzie znaleźć drogę, istnieją więc dobrzy ateiści, ale znając Boga, znaleźliby ją łatwiej; byliby lepsi.

Utrudnia to zjawisko zwane grzechem pierworodnym. Mało kto dziś rozumie, o co tu chodzi. Grzech pierwszych ludzi kojarzy się z Adamem i Ewą, postaciami z czasów zamierzchłych. Pierwsza para reprezentuje jednak i symbolicznie wciela całe swoje potomstwo. Ich wzorcowy zły czyn jest portretem postawy wszystkich ludzi. Przeważnie widzi się go powierzchownie, jako nieposłuszeństwo polegające na zerwaniu owocu z drzewa poznania dobra i zła. Tymczasem, biorąc pod uwagę, że poznanie po hebrajsku suponuje panowanie nad rzeczą poznawaną, czyn ten symbolizuje wszelką moralną samowolę.

A ta psuje umysł ludzki tak dalece, że nawet zakaz zabijania niewinnych dzieci zaczyna budzić w niektórych intelektualne wątpliwości. Stąd też płynie agresja aborcjonistów i lewicowe projekty ułatwień ustawowych dla zabijania najmniejszych. Ci sami ludzie,  niczym Dulska, gorszą się przy tym zdjęciami porżniętych na kawałki ciałek dziecięcych...