Wysokie klify, dalej wzgórza porośnięte karłowatą roślinnością, ziemia kamienna, gliniasta, którą trzeba nawozić wodorostami, by wydała rachityczny plon. Michael Crummey, kanadyjski poeta i prozaik, urodził się i wychował w Nowej Fundlandii, a jego najnowsza powieść „Dostatek" to prozatorski hymn na cześć lodowatej krainy. Autor pisze o losach ludzi żyjących w dwóch rybackich osadach Paradise Deep i Trzewiu, oddalonych od siebie o parę kilometrów.

Ich dzieje, historia kilku pokoleń biednych i prostych ludzi nie byłaby możliwa, gdyby nie pewne wydarzenie – to od niego zaczyna się właściwa opowieść. Pewnego dnia ze szczytu klifu dziewczynka Mary Tryphena dostrzega, że na płyciźnie utknął wieloryb. Następnego dnia ludność dwóch osad wzięła udział w triumfalnych łowach, które wzbogaciły ją o zapasy mięsa i tranu. Kiedy jednak przecięto ścianę żołądka olbrzymiego zwierzęcia, wraz z zawartością wypłynął człowiek. Czy to możliwe? Kiedy przerażeni ludzie wreszcie dotknęli tego czegoś w celu pogrzebania w nowofundlandzkiej ziemi, okazało się, że – niesiony na noszach – wypluł wodę. A ponieważ zajęła się nim Wdowa po Devinie, czyli lekarka, znachorka i wiedźma w jednej osobie, człowiek ten, który charakteryzował się całkowitą bielą swej skóry i włosów na całym ciele oraz obrzydliwym rybim smrodem, przeżył i wtopił się w rybacką społeczność. Nazwano go Juda. Był niemy, ale wszystko rozumiał.