Aktualizacja: 07.11.2019 14:02 Publikacja: 08.11.2019 17:00
Foto: materiały prasowe
Na przyrodę patrzy jak na ciągłą zmianę i ruch. Dokładnie wie, jak wiatr rzeźbił w zieleni. Ćwiczy nas we wrażliwości, byśmy nie traktowali tego, co chroni nas w swym cieniu, wyłącznie jako tła dla własnych zajęć. Zajączkowska pielęgnuje w sobie dziecko, patrzy w sposób nieuprzedzony, nieobciążony oczekiwaniami. Widząc roślinę, od razu wciąga nas do jej wnętrza, gdzie martwe komórki torują miejsce dla wody krążącej bez ustanku, podającej życie dalej. Ta, w świerkowych pniach, przemierza nawet jeden metr na godzinę. Patrząc na korę, czytamy w niej o pogodzie, wiatrach czy zranieniach, jakie towarzyszyły drzewu we własnym wzroście. Ze słojów czytać można jak z drzewnej gramatyki. Nieskończonością może być las po deszczu, w którym wydarzył się właśnie cały kosmos zdarzeń: nieogarniony, nieodgadniony. To nieskończenie otwarty świat, choć czasem obojętny na nasze pytania.
W najnowszym odcinku podcastu „Posłuchaj Plus Minus” gościem Darii Chibner był Cezary Boryszewski – redaktor nac...
Znawcy twórczości Krystiana Lupy nie mają wątpliwości, że nikt lepiej nie przeniósłby na deski sceniczne „Czarod...
„Amerzone – Testament odkrywcy” to wyprawa w świat zapomnianych krain.
W drugim tomie „Filozoficznego Lema” widać ujemną ocenę pisarza dla ludzkości.
Czy z przeciętnej powieści może powstać dobry serial? „Fatalny rejs” dowodzi, że tak.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
