Potwierdził to Sąd Najwyższy w uchwale z 17 września 2008 r. (sygn. III CZP 77/08).
Uchwała ta jest odpowiedzią na pytanie prawne dotyczące sprawy o nadanie klauzuli wykonalności wyrokowi w formie nakazu zapłaty wydanemu przez sąd we wrześniu 2006 r. Wyrokiem tym sąd zasądził od Andrzeja Ć. na rzecz Przedsiębiorstwa Zaopatrzenia Rolnictwa Chempest należność za preparaty sprzedane mu w 2001 r. Powołując się na art. 787 § 1 kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu obowiązującym przed 20 stycznia 2005 r., przedsiębiorstwo we wniosku o nadanie wyrokowi klauzuli wykonalności domagało się nadania jej także przeciwko żonie dłużnika Anieli Ć.
W myśl tego przepisu, jeśli tytuł wykonawczy (wyrok, ugoda sądowa) wydany był przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim, sąd obowiązany jest do nadania klauzuli wykonalności także przeciwko jej małżonkowi, z ograniczeniem jednak jego odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością. Pozwala to wierzycielowi ściągnąć należność przymusowo, przez komornika sądowego, także z tego majątku. Inaczej mógłby egzekwować zasądzoną kwotę wyłącznie z majątku osobistego (odrębnego) dłużnika, a najczęściej przecież jedynym majątkiem dłużnika jest majątek wspólny, dorobkowy.
Na podstawie art. 787 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym od 20 stycznia 2005 r. sąd może nadać klauzulę wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika tylko wówczas, gdy wierzyciel wykaże dokumentem urzędowym lub prywatnym, że dana należność wynika z czynności prawnej, na którą wyraził zgodę małżonek. Jeśli dług powstał w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa wchodzącego do majątku wspólnego, klauzula wykonalności jest teraz nadawana przeciwko małżonkowi dłużnika z ograniczeniem do tego przedsiębiorstwa.
Sąd I instancji uwzględnił żądanie przedsiębiorstwa Chempest i nadał klauzulę wykonalności także przeciwko Anieli Ć. Powołał się na art. 5 ust. 6 ustawy z 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy – kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw, która przyniosła naprawdę rewolucyjne zmiany w przepisach tego kodeksu o odpowiedzialności za długi w małżeństwie, a także – w konsekwencji – w przepisach k.p.c. określających zasady egzekwowania długów osób będących w związku małżeńskim.
