PIT: pakiety medyczne dla pracowników

[b]Tak orzekł WSA we Wrocławiu 3 września 2010 r. (I SA/ Wr 723/10).[/b]

Spółka wykupuje dla swoich pracowników pakiety medyczne, które dają możliwość korzystania z usług medycznych bez posiadania skierowania. Mają one formę abonamentu i spółka uiszcza z tego tytułu zryczałtowaną kwotę.

Pakiety nie obejmują obowiązkowych świadczeń medycznych wynikających z przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link]. Spółka wystąpiła do organu podatkowego z pytaniem, czy wykup pakietów rodzi obowiązek pobrania zaliczki na PIT.

Jej zdaniem nie. Wskazała na art. 11 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawy o PIT[/link], zgodnie z którym za przychód uznaje się otrzymane lub pozostawione do dyspozycji pracownika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem spółki użyty w tym przepisie zwrot „otrzymane” odnosi się do faktycznego wykorzystania nieodpłatnych świadczeń.

Organ podatkowy nie zgodził się ze spółką i przywołał art. 12 ustawy o PIT, w którym wskazuje się jedynie przykładowe kategorie przychodów, a nie ich zamknięty katalog.

Zdaniem organu zagwarantowanie świadczeń medycznych powoduje powstanie przychodu bez względu na faktyczne wykorzystanie pakietów. Sąd oddalił skargę spółki, powołując się na uchwałę NSA, która przesądza o opodatkowaniu pakietów medycznych niezależnie od ich faktycznego wykorzystania.

Przychodem pracownika jest nie tylko fizyczne wykorzystanie świadczenia, ale również możliwość posłużenia się nim. Samo pozostawanie w gotowości przez centrum mrdyczne do świadczenia usług medycznych jest dla pracownika posiadającego pakiet medyczny nieodpłatnym świadczeniem.

[i]Autor jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Anna Siemianiuk, konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)[/b]

Zgodnie z [b]uchwałą siedmiu sędziów NSA z 24 maja 2010 r. (II FPS 1/10), na którą powołał się WSA[/b] (czytaj [link=http://www.rp.pl/artykul/56019,484490-Pakiety-medyczne-sa-opodatkowane.html]"Firmy muszą pobierać PIT od pakietów medycznych"[/link] i [link=http://www.rp.pl/artykul/56019,488552-Od-pakietow-medycznych-trzeba-placic-PIT.html]"Od pakietów medycznych trzeba płacić PIT"[/link]), wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, są dla pracowników uprawnionych do ich wykorzystania nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy.

W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia użyte w ustawie o PIT ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem

- wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub

- te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niewiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku danej osoby, mające konkretny wymiar finansowy[b] (np. uchwały NSA z 18 listopada 2002 r., FPS 9/02, i z 16 października 2006 r., II FPS 1/06)[/b].

Zarówno zdaniem WSA we Wrocławiu, jak i NSA pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie w momencie, w którym po stronie centrum medycznego powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do świadczenia mu usług medycznych. Taką chwilą może być umieszczenie zatrudnionego na liście uprawnionych lub wręczenie mu karty identyfikacyjnej pacjenta. Nie jest to natomiast sam moment skorzystania z danej usługi.

Skoro pracodawca gwarantuje pracownikom możliwość bezpłatnego skorzystania z określonych usług medycznych, a w szczególności opłaca gotowość placówki medycznej do ich świadczenia na rzecz pracowników, to sama możliwość skorzystania z takich usług ma istotny wymiar finansowy.

Gdyby pracownik ową możliwość chciał zapewnić sobie samodzielnie, musiałby wykupić abonament, płacąc za niego częstokroć więcej niż kwota wydatkowana przez pracodawcę w przeliczeniu na jednego uprawnionego zatrudnionego. Nie budzi zatem wątpliwości, że pracownik nabywający dzięki pracodawcy możliwość nieodpłatnego korzystania z prywatnej opieki medycznej otrzymuje przysporzenie majątkowe.