Tak orzekł NSA 15 listopada 2011 (II FSK 850/10).
Spółka z siedzibą w Holandii zamierza zaciągać pożyczki od osób w Polsce. Pożyczka zostanie wykonana poprzez przelew z rachunku bankowego pożyczkodawcy na rachunek spółki w Holandii. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spółka przedstawiła stanowisko, że pożyczka nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych (PCC).
Podniosła, że art. 1 ust. 4 ustawy o PCC wskazuje na ograniczony zakres czynności opodatkowanych, których przedmiotem są rzeczy lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Polski. Zdaniem spółki przedmiotem umowy jest świadczenie pożyczkodawcy, które jest prawem majątkowym. Zatem zgodnie z art. 454 § 1 kodeksu cywilnego (dalej k.c.) pożyczka będzie wykonana na terytorium Holandii, bo tam zostanie zwiększony majątek spółki.
Organ podatkowy nie zgodził się z tym stanowiskiem, uznając, że pożyczka spełnia przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 ustawy o PCC. W ocenie organu przedmiotem umowy są rzeczy, a nie prawa majątkowe. Zgodnie z art. 720 kodeksu cywilnego pieniądze są traktowane jako rzeczy o szczególnych właściwościach. W związku z tym w chwili zawarcia umowy jej przedmiot znajduje się na terytorium Polski. WSA w odpowiedzi na skargę podatnika uchylił interpretację.
NSA utrzymał w mocy wyrok sądu I instancji. W uzasadnieniu oparł się na tezach orzeczenia NSA z 2004 r. (II FSK 597/04). Sąd podkreślił, że podobieństwo pieniędzy do rzeczy jest pozorne, ich wartością są prawa, które inkorporują.
