Zagrożone życie
Ustawa o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży zezwala w art. 4a pkt 1 na dokonanie aborcji w przypadku, w którym „ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej". Pierwsza część przywołanego w tym miejscu przepisu odnosi się do szczególnej sytuacji, w której zgodnie z wiedzą medyczną istnieje pewność, iż dalsze trwanie ciąży w sposób bezpośredni prowadzić może do stanu zagrożenia życia kobiety w ciąży. Dokładna analiza drugiej części wspomnianego unormowania (dotycząca zdrowia ciężarnej) prowadzi jednak do pojawienia się interesujących refleksji. Literalne stosowanie cytowanego przepisu powoduje, iż dostrzec można pojawienie się paradoksalnego wniosku, zgodnie z którym: każda ciąża potencjalnie może być przerwana z racji na pojawienie się samej ciąży.
Podobny, wydawałoby się sprzeczny pogląd w pełni ukazuje niespójny oraz wadliwy charakter obecnych przepisów dotyczących legalnych aspektów przerwania ciąży. Warto bowiem pamiętać, że prenatalny okres oczekiwania na narodzenie się dziecka, nieuchronnie wiąże się z pojawieniem się u kobiety objawów, bezpośrednio (często negatywnie) wpływających na jej stan zdrowia fizycznego i psychicznego. Objawy te to np.: senność, bóle mięśni, skurcze, stany obniżonego nastroju, czasowe problemy nefrologiczne, niebezpieczeństwo wystąpienia zakrzepów żył spowodowanych długotrwałym przyjmowaniem pozycji leżącej, m. n. wymaganej z racji na problemy z donoszeniem ciąży cukrzyca ciążowa, wymuszająca nagłą zmianę nawyków żywieniowych itd.
Podobne stany są niejednokrotnie elementem towarzyszącym ciąży. Wprost powiązane są one z dynamicznymi zmianami obserwowanymi w kobiecym ciele, niejako przygotowującym się na rozwój dziecka w fazie prenatalnej. W praktyce jednak podobne, naturalne objawy, mogą zostać uznane za niepokojące symptomy prowadzące do niebezpieczeństwa utraty zdrowia przez daną kobietę.
Aktualnie obowiązujący przepisy de facto zezwalając w podobnym przypadku na przerwanie ciąży jest, jak podkreślono wewnętrznie sprzeczny. Wskazuje on bowiem na możliwość dokonania aborcji w sytuacji, w której to ciąża powoduje zagrożenie dla zdrowia kobiety. Podobne zagrożenie czasowej utraty zdrowia jest jednak stałym i nieodzownym elementem okresu oczekiwania na narodziny dziecka. Przepis ten powoduje ponadto pojawienie się mylnego przekonania, zgodnie z którym wystąpienie u kobiety np. objawów obniżonego nastroju stanowi podstawę do usunięcia ciąży, w której to występowanie podobnych objawów jest zjawiskiem naturalnym spowodowanym zmianami hormonalnymi.
Niepełnosprawny poczęty pacjent
Jak stanowi art. 4a pkt. 2 ustawy o planowani rodziny przerwanie ciąży jest możliwe również gdy „badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu", Pojawiające się co roku rządowe sprawozdanie dotyczące wykonania ww. ustawy wskazują, iż to właśnie przywołana w tym miejscu tzw. eugeniczna przesłanka stanowi podstawę przeprowadzenia w Polsce większości aborcji. Do dzisiaj nie wiadomo jednak o jakich konkretnych zaburzeniach, anomaliach oraz chorobach mowa we wspomnianym unormowaniu. Doskonale ukazują omawiany stan przykłady prezentowane przez media.
