Sugerowane zmiany budzą wiele wątpliwości, zwłaszcza co do sposobu przekazywania opłat (transfer międzynarodowy mógłby się okazać droższy od samej opłaty), jak również systemu zwolnień z opłat. Możliwość oceny sytuacji majątkowej skarżących przez pracowników kancelarii Trybunału zdaje się iluzoryczna. Ponadto system opłat powinien być zróżnicowany w zależności od państwa pochodzenia skarżącego. Kolejna propozycja to wprowadzenie nowego kryterium dopuszczalności skargi, wedle reguły de minimis non curat pretor (Prawo [sędzia] nie interesuje się drobiazgami). Trybunał miałby się zajmować jedynie sprawami o charakterze strategicznym lub tymi, w których naruszenie praw człowieka wyrządziło skarżącemu znaczącą szkodę.
W 2010 r. wpłynęło do Trybunału 61 300 spraw, w tym 6450 z Polski, wydano 2607 wyroków – 108 dotyczących rodaków
Grupa pracująca nad reformą zastanawia się nad stworzeniem statutu dla Trybunału. Powielałby on część zagadnień dotyczących jego organizacji zawartych w konwencji oraz inkorporowałby dotychczasowy regulamin Trybunału, który ma charakter czysto wewnętrzny. Statut byłby nowelizowany w zwykłej procedurze, bez potrzeby każdorazowej ratyfikacji przez państwa członkowskie Rady Europy. Zapewniłoby to większą elastyczność w organizacji Trybunału oraz szybszą reakcję na powstające problemy (np. w kwestiach wielkości i sposobu obradowania Izb). Istnieje jednak ryzyko poddania kontroli rządów również spraw wykraczających poza kwestie organizacyjne.
Trwają również prace nad nowym mechanizmem filtrującym skargi. Funkcję filtrowania przejąłby zespół młodszych sędziów, którzy podejmowaliby decyzje o dopuszczalności oraz wydawali wyroki w sprawach powtarzalnych, w których istnieje ugruntowane orzecznictwo Trybunału. Rozważana jest również możliwość przekazania kompetencji do wydawania decyzji o dopuszczalności lub niedopuszczalności skarg bezpośrednio prawnikom zatrudnionym w kancelarii Trybunału.
W celu zwiększenia efektywności systemu konwencyjnego oraz zwiększeniu roli Trybunału proponuje się wprowadzenie "opinii doradczych" (ang. advisory opinions) umożliwiających sądom narodowym zwracanie się z pytaniem do Trybunału w celu wyjaśnienia problemu interpretacyjnego lub stosowania konwencji w praktyce.
Jedną z nowszych propozycji jest wprowadzenie obowiązku reprezentacji przez zawodowego prawnika na każdym etapie postępowania, również przy składaniu skargi. Dzisiaj obowiązek reprezentacji przez adwokata lub radcę prawnego istnieje dopiero od momentu zakomunikowania sprawy rządowi. Wprowadzenie takiego obowiązku powinno wiązać się z zapewnieniem przez Trybunał bezpłatnej pomocy prawnej. Pomoc prawna z urzędu przyznawana w Polsce nie obejmuje postępowań przed instytucjami międzynarodowymi. Ponadto jest przyznawana niezwykle rzadko.
