W branży moto róbmy swoje

Jest to szczególnie widoczne w przypadku zakładów zlokalizowanych poza macierzystym krajem koncernu. Ich los – mimo ogromnych inwestycji przeznaczanych na uruchomienie i rozwój takich fabryk – nie zależy wyłącznie od kwestii czysto ekonomicznych. Dlatego przydające gospodarce prestiżu zakłady produkujące samochody mogą się nagle stać gorącym kartoflem.

Mimo wielu nagród za jakość produkcji, zdobywanych jeszcze w ramach koncernu GM, pracownicy gliwickiej fabryki Opla pod rządami PSA nie mogą spać spokojnie. Wiadomo, że wobec konieczności zmniejszenia mocy produkcyjnych w skali grupy przyciśnięci do ściany Niemcy nie będą ginąć za Gliwice, Ellesmere Port w Wielkiej Brytanii czy hiszpańską Saragossę, ale na pierwszym planie postawią rodzime fabryki w Rüsselsheim czy Eisenach, pełne zdeterminowanych związkowców z gwarancjami zachowania zatrudnienia do końca 2018 r. Oczywiście to ostateczność. Na razie jest mowa o realizowanym w całej Europie programie dobrowolnych odejść, wyłączeniu trzeciej zmiany w Polsce, gdzie powstaje m.in. znakomicie przyjęta przez rynek najnowsza generacja opla astry. Ale tak naprawdę wciąż nie wiadomo, jaki będzie ostateczny plan restrukturyzacji marki, który miał być przedstawiony do końca roku. Podobnie jest z bielską fabryką Fiata, do której – w imię ratowania włoskiego zakładu w Pomigliano d'Arco pod Neapolem – nie trafiła produkcja drugiej generacji pandy. I mimo zapowiedzi szefów koncernu wciąż nie wiadomo, jaki nowy model Fiata będzie powstawał w Polsce. Jednocześnie na ostrej restrukturyzacji koncernu PSA przeprowadzonej kilka lata temu, w wyniku której we Francji zlikwidowano kilka tysięcy miejsc pracy, zyskała głównie Słowacja, więc na całym tym zamieszaniu związanym z przejęciem Opla przez Francuzów także my możemy skorzystać.