80 tysięcy ludzi bez opieki?

Starsi ludzie, ale też niepełnosprawni ruchowo i umysłowo dorośli i dzieci od nowego roku mogą zostać pozbawieni dotychczasowej opieki pielęgniarskiej.

Resorty pracy i zdrowia nie mogą się porozumieć, kto właściwie powinien płacić zajmującym się nimi pielęgniarkom.

Do tej pory pracowały na etatach. Zatrudniały je powiaty, a wypłaty pochodziły ze środków pomocy społecznej z resortu pracy.

W zeszłym roku Ministerstwo Pracy namawiało starostów, by opieki pielęgniarskiej nie finansowali. „To zadanie NFZ” – pisała w lipcu ubiegłego roku minister Jolanta Fedak.

Pielęgniarki zaczęły więc rezygnować z etatów w DPS i przechodzić na kontrakty z NFZ. – To było bardzo dobre rozwiązanie. Dzięki przejściu pielęgniarek na kontrakty można było zaoszczędzić pieniądze i podnieść bardzo niskie pensje pracowników domów – przyznaje Marek Wójcik, dyrektor Związku Powiatów Polskich.

Zadowolone były też pielęgniarki, które na kontraktach zarabiały nawet trzy razy więcej niż na dotychczasowych etatach. Ale teraz NFZ chce się wycofać.

– W przyszłym roku chce zrezygnować z podpisywania kontraktów z tzw. pielęgniarkami zadaniowymi, które zajmowały się starszymi i niepełnosprawnymi ludźmi – alarmuje Elżbieta Buczkowska, szefowa pielęgniarskigo samorządu. – Po roku funkcjonowania tego rozwiązania NFZ je zlikwidował. I one, i ich pacjenci zostali na lodzie.

Nieoficjalnie mówi się, że fundusz nie spodziewał się tak dużego zainteresowania pielęgniarek kontraktami. Tylko w Podkarpackiem takie kontrakty zawarło 600 sióstr.

– Finansowanie pielęgniarek w DPS od zawsze należało do samorządów. Nic się w tej kwestii nie zmienia. Nie możemy brać na siebie nowego zadania, bo w obecnej sytuacji finansowej nie mamy na to pieniędzy – mówi „Rz” Edyta Grabowska, rzecznik NFZ.

Samorządowcy mówią, że pieniądze, które kiedyś wydawali na etaty sióstr dziś idą na inne cele.

Urzędnicy resortów przyznają nieoficjalnie: – Szukamy rozwiązań, ale nie oszukujmy się. Mamy pat. Nie wiemy, co robić.

Przerażeni są bliscy ludzi, którzy opieki pielęgniarskiej wymagają. – Ojciec ma 87 lat i od pięciu lat nie wstaje z łóżka – opowiada Maria Piątek spod Rzeszowa. – Jeśli nie otrzymamy pomocy pielęgniarki, mąż lub ja będziemy musieli zwolnić się z pracy.

Siostry felicjanki z Iwonicza w Podkarpackiem nie dopuszczają nawet myśli, że w prowadzonym przez nich domu zabraknie pielęgniarek.

– Bez nich nie można prowadzić ośrodka – martwi się siostra Halina Kucia, dyrektorka DPS w Iwoniczu.

Felicjanki prowadzą ten dom od 1951 roku. Opiekują się 80 dzieci z głębokim upośledzeniem, które nie mówią i nie słyszą. Wielu z ich podopiecznych od lat nie wstaje z łóżka. – Wymagają stalej opieki pielęgniarskiej, a opiekunki nie są w stanie zastąpić pielęgniarki – mówi siostra dyrektor.

Zakonnice komentują, że pomysł pozbawienia dzieci opieki pielęgniarskiej żadnej jeszcze władzy nie przyszedł do głowy.

Z domem prowadzonym przez siostry felicjanki sąsiaduje Dom Pomocy Społecznej prowadzony przez ojców bonifratrów. Opiekują się 108 dorosłymi niepełnosprawnymi umysłowo i ruchowo.