Oddając grunt w użytkowanie wieczyste, gmina zawiera z zainteresowanym podmiotem umowę. Jej postanowienia, stosownie do art. 62 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=8AAFD5F7A4422D12D9ACEF74B857A65F?id=175872]ustawy o gospodarce nieruchomościami[/link], określają sposób i termin jej zagospodarowania, w tym termin zabudowy, zgodnie z celem, na który nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste.
[srodtytul]Bat finansowy[/srodtytul]
Ponadto, jeżeli zagospodarowanie ma polegać na zabudowie nieruchomości, terminem zagospodarowania jest termin, w którym budowa ma zostać rozpoczęta lub w którym ma się zakończyć. Z kolei ustęp 3 omawianego artykułu stanowi, że za rozpoczęcie budowy uważa się wybudowanie fundamentów, a za jej zakończenie wybudowanie budynku w stanie surowym. Z kolei ustęp 4 przewiduje możliwość przedłużenia terminu na zagospodarowanie gruntu. [b]Następuje to na wniosek użytkownika, ale tylko w sytuacji, w której niedotrzymanie terminu było konsekwencją przyczyn niezależnych od niego.[/b]
O negatywnych skutkach niedotrzymania terminu zagospodarowania oddanego w użytkowanie wieczyste gruntu mówi z kolei art. 63 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z jego treścią w takim przypadku wójt (burmistrz, prezydent miasta) wydaje decyzję ustalającą dodatkową opłatę roczną. Jej wysokość stanowi 10 proc. wartości nieruchomości gruntowej określonej na dzień ustalenia opłaty za pierwszy rok. Za każdy następny rok opłata podlega zwiększeniu o dalsze 10 proc. tej wartości.
Dodatkowa opłata nie musi być jednak naliczana bezpośrednio po upływie terminu do zagospodarowania gruntu ani też po upływie terminu przedłużonego na wniosek. Organ może najpierw wyznaczyć termin dodatkowy, a dopiero po jego bezskutecznym upływie ustalić tę dodatkową opłatę.
