Nić DNA ma tak małe rozmiary, że trudno ją dostrzec nawet przy użyciu naszej obecnej technologii. Jest ona również bardzo długa - każda komórka zawiera około 2 metrów DNA. Jeśli potrafisz sobie wyobrazić, jak mała jest komórka, zrozumiesz, że nitki DNA mogą się łatwo splątać, a przez to stają się trudne do odczytania. Naukowcy z uniwersytetów w Edynburgu i Padwie we Włoszech, badali proces rozplątywania tych supłów. Stworzyli komputerowe modele DNA traktując je jak poplątane liny. Pomogło to zidentyfikować dwa zestawy białek, które współpracują ze sobą, aby nitki pozostały równo zwinięte. To one pozwalają uniknąć plątaniny, która miałyby trudne do przewidzenia negatywne konsekwencje.