Młodsze groby naruszają starsze. Cmentarzysko zajmuje 1200 metrów kwadratowych. Znajduje się na nim około 600 grobów. Na starszym cmentarzu, z okresu Merowingów (V – VII wiek), spoczęło 300 osób. Grzebano ich w gipsowych sarkofagach. Zmarli byli wyposażani w kolie pereł, złote kolczyki, srebrne brosze i ozdobne pasy.
Młodszy cmentarz funkcjonował w okresie Karolingów (VIII – X wiek). Ludzie składani do grobów w tym okresie byli wyposażani skromnie. Grzebano ich bezpośrednio w ziemi, bez sarkofagów. Ciała bez ozdób zawijano jedynie w prosty lniany całun. Taka zmiana w obyczajach pogrzebowych nastąpiła pod wpływem Kościoła, który głosił równość zmarłych wobec Boga i propagował skromność w obliczu śmierci.
Szkieletami wydobywanymi w Seine-Saint-Denis zajmują się antropolodzy. Kości tak dużej liczby osób żyjących w jednym regionie pozwolą naukowcom zbadać, jak zmieniały się warunki życia w ciągu pięciu stuleci, czy i w jaki sposób zmieniało się zdrowie tej populacji, na co chorowali ci ludzie, jakich składników brakowało w ich pożywieniu. Prawdopodobnie uda się ustalić pokrewieństwo osób, które spoczęły na cmentarzach.
